Τέλος στις σκέψεις σύγκρισης! Όλοι είμαστε μοναδικοί και ιδιαίτεροι.

Τι θα μπορούσε στ’αλήθεια να μας κάνει να συγκρίνουμε συνεχώς τον εαυτό μας με τους ανθρώπους γύρω μας; Απο που πηγάζει αυτή η αίσθηση του να νιώθουμε καλύτεροι ή χειρότεροι απο τους άλλους?

Θυμάμαι απο νεαρή ηλικία να συγκρίνω τον εαυτό μου, με τους φίλους μου, με τους συντρόφους μου, με τα μέλη της οικογενείας μου, με τους συμμαθητές μου, με τους διάσημους στην tv ,με οποιονδήποτε και οτιδήποτε φαίνονταν να περνά απο το οπτικό μου πεδίο.Τις περισσότερες φορές ασυνείδητα αλλά και κάποιες φορές συνειδητά ,χωρίς όμως να καταλάβαινω πόσο αυτό με αποδυνάμωνε και με έριχνε σε έναν φαύλο κύκλο χαμηλής αυτοεκτίμησης.

 Με τα χρόνια οι συγκρίσεις πάντα γίνονται μεγαλύτερες. Ο στοίβος της ζωής φαίνεται μακρύς, κάποιοι μας προσπερνάνε, και κάποιοι μένουν πίσω μας. Σε οποιαδήποτε περίπτωση τρέχουμε να φτάσουμε, να πιάσουμε, να κατακτήσουμε,να νικήσουμε. Ποιον και τί; Είναι το Ερώτημα.

Τις περισσότερες φορές που συγκρίνουμε, δεν καταλαβαίνουμε πως το κάνουμε. Έχει τόσο πολύ καταγραφεί στο νού μας απο πολύ μικρή ηλικία. Ακούμε τους γονείς μας, τους καθηγητές μας να μας λένε πως ο Κωστάκης είναι πιο καλός μαθητής απο εσένα, και εάν δεν διαβάσεις να γίνεις σαν τον Κωστάκη θα είσαι ένας αποτυχημένος και φτωχός άνθρωπος στην κοινωνία. Σου λέγανε πως η αδερφή σου είναι πιο έξυπνη απο εσένα, και τα «παίρνει» περισσότερο. Στην κοινωνία πάντα οι πλούσιοι έχουν καλύτερη αντιμετώπιση, οι φτωχοί πάντα περιμένουν. Κάποιος έχει τη δυνατότητα να επισκεφτεί έναν γιατρό με δέκαδες μεταπτυχιακά και διδακτορικά απο Ελλάδα και εξωτερικό , και κάποιος άλλος θα χρειαστεί να περιμένει για ώρες ατελείωτες στο θάλαμο ενός νοσοκομείου.

Στις σχέσεις, το αγόρι σου σε παράτησε για μια, κατα την γνώμη σου, πιο όμορφη απο εσένα. Πιο έξυπνη. Η πιο άσχημη. Για μια πιο πλούσια, πιο φτωχή, πιο μορφωμένη η αμόρφωτη. Η λίστα  των χαρακτηριστικών και των επιθέτων είναι τεράστια. Εσύ όμως είσαι πάντα εκεί να προσπαθείς να καλύψεις αυτήν την βαθειά ανασφάλεια που νιώθεις ,με το να συγκρίνεις, επειδή κάποτε πληγώθηκες.

Όλων των ειδών οι φαινομενικά «άδικες συγκρίσεις» στο περιβάλλον αντανακλούν πάντα τον δικό μας νού,και τις συγκρίσεις που ξεκινούν απο μέσα μας.

Η συμπεριφορά της σύγκρισης είναι καμπανάκι.. Οτι χρειάζεται να κοιτάξεις βαθιά μέσα σου. Να παρατηρήσεις , τι σε κάνει να πιστεύεις  ή να σκέφτεσαι πως κάποιος είναι καλύτερος ή χειρότερος απο εσένα; Τι σε κάνει να πιστεύεις πως τα περισσότερα χρήματα θα σε κάνουν περισσότερο ευτυχισμένο ή τα λιγότερα θα σε κάνουν να είσαι δυστυχισμένος;

Ποιός σου λέει οτι η νέα φίλη του πρώην σου, με την επιτυχημένη της καριέρα , με το τέλειο γραμμωμένο της κορμί, με τα συνεχής ταξίδια στα νησιά της Ελλάδας και του εξωτερικού , θα την κάνει να μείνουν για πάντα μαζί και να βιώσουν την Ευτυχία του Παραμυθιού;

Όλοι προσπαθούμε να φτάσουμε κάπου.. ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο είναι αυτός που έχει κοιτάξει βαθιά μέσα του και έχει θυμηθεί Ποιος είναι. Έχει κουραστεί να τρέχει και άκουσε την φωνή μέσα του να του λέει πως δεν υπάρχει πουθενά και κανέναν να φτάσει. Έχει δεί όλους αυτούς που κάνουν συνεχώς κύκλους ,με κάποια φαινομενικά τέρματα ,με το εγώ να στέκεται και να προσφέρει κάποια υλική ικανοποίηση. Να λέει.. τρέχα και άλλο, τρεχα για την επόμενη! Θα είναι μεγαλύτερη, θα νιώσεις τεράστια χαρά και όλοι θα σε ζηλεύουν.

Και εσύ τρέχεις, γιατί το πιστεύεις, γιατί έχεις βιώσει αυτή την μικρή χαρά που σου προσφέρει, γιατί φοβάσαι να σταματήσεις να τρέχεις και απλά να αναρωτηθείς εάν είναι αλήθεια, εάν όντως αυτό θα σε πάει κάπου που θα σε βοηθήσει να νιώθεις συνεχής ικανοποίηση και ειρήνη.

Και αν σταματήσεις? Φοβάσαι φυσικά! Οι άλλοι που τρέχουν τυφλά και σαν τρελοί γυρω σου τον γύρο της επιτυχίας θα σε ποδοπατήσουν , έχουν και ίδιοι κουραστεί , αλλά τα δώρα του εγώ γοητεύουν! Τάζει πιο μεγάλα και πιο λαμπερά..Έλα και άλλο γύρο και  έναν άλλο γύρο σου λέει.. Θα πετύχεις! Θα φτάσεις ψηλά! Θα σε βοηθήσω να τα καταφέρεις , να νιώσεις ευτυχισμένος!

Και εσύ θέλεις να έχεις όλα αυτά που βλέπεις να έχει αποκτήσει ο διπλανός σου, γιατί έχεις κουραστεί απο τον δρόμο και θες και εσύ λίγη απο τη χαρά του. Έρχεται απο μόνος του και σου λέει, κοίτα τι πέτυχα! Εσύ δεν το έχεις, κάνε οτι κάνω να το αποκτήσεις! Να χαρούμε για λίγο και μετά τρέχουμε πάλι...τρέχουμε..ξανατρέχουμε...

Και περνάς μια ζωή σε έναν αγώνα, σε ένα κυνηγητό, στο τρέξιμο.Στη σύγκριση. Στο Και άλλα, κ’άλλα , κ’αλλα.Για να μην είσαι ευτυχισμένος σου λέει, κάτι πρέπει να πετύχεις, πάμε ακόμη μια φορά! Και εσύ εξουθενωμένος.. αλλά τρέχεις ..γιατί φοβάσαι απλά να σταματήσεις και να αναρωτηθείς,που τρέχουν να πάνε όλοι; Τι κερδίζουν; Πόση ευτυχία μου προσφέρει; Μήπως όλα μου έχουν δοθεί;

Μήπως το μόνο που χρειάζεται είναι να κάνω στην άκρη του μαραθωνοδρόμου,και να ακούσω την ψυχή μου να μου μιλά; Μήπως άν χαλαρώσω και απλά κινηθώ προς την κατεύθυνση που η καρδιά μου με καλεί μπορώ να βρώ όλα όσα ποτέ έτρεχα να πετύχω; Μήπως το να σκέφτομαι πως κάποιος είναι πιο μπροστά ή πιο πίσω μου είναι απλά μια ψευδαίσθηση; και το μόνο που έχουμε να καταφέρουμε να θυμηθούμε σε αυτή τη ζωή το Ποιοι πραγματικά είμαστε;

Ο καθένας απο μάς είναι ιδιαίτερος και μοναδικός, μα όχι ξεχωριστός. Όλοι έχουμε κάτι πολύ όμορφο να δώσουμε και να δημιουργήσουμε. Η μορφή του μπορεί να αλλάζει αλλά η φύση του είναι πάντα η ίδια. Το να θεωρούμε πως έχουμε κάτι ξεχωριστό να δώσουμε αυτόματα μας βάζει σε μια συμπεριφορά υποτίμησης ως προς σε αυτά που και οι άλλοι έχουν να προσφέρουν. Αυτό που συμβαίνει είναι πως κάποιοι έχουν καθαρίσει περισσότερο τα σκουπίδια του νού τους και αρχίζουν να δημιουργούν απο αυτό το σημείο μέσα μας που όλα έχουν δοθεί, και κάποιοι άλλοι όχι ακόμη. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν είναι ικανοί, ή πως δεν τους έχει ήδη δοθεί.

Η μεγαλύτερη παγίδα στον δρόμο της αυτογνωσίας είναι πως οι περισσότεροι άνθρωποι συνδέουν αυτήν την χαλάρωση και εμβάθυνση στον  εαυτό τους με την αδράνεια και την παθητικότητα. Σου λένε και άν σταματήσω να τρέχω, και αν σταματήσω να κάνω ότι όλοι ή άλλοι κάνουν τι θα είμαι; Τι θα λένε για μένα οι υπόλοιποι;

Χρειάζεται να θυμόμαστε πως οι μεγαλύτεροι σοφοί της ανθρωπότητας για να ξεφύγουν απο την άγνοια χρειάστηκε να διαχωριστούν απο το κοπάδι ,την μάζα, αλλά όχι να αποκοπούν. Ήταν πάντα εκεί δίπλα τους μετά απο βαθύ πνευματικό αγώνα και ενδοσκόπηση, και βοήθησαν όσους μπορούσαν ,να σπάσουν τις δικές τους αλυσίδες και να βγούν απο το δικό τους σπήλαιο. Δεν ήταν αδρανείς, δεν σταμάτησαν να φροντίζουν το σωμα τους , το σπίτι τους, την οικογένεια τους. Απλά δεν είχαν προσκολλήσεις. Γνώριζαν πολύ καλά την φύση του μεταβλητού. Ήξεραν πως όλα είναι παροδικά, και ήξεραν πως το να φροντίζουν για τα υλικά, φροντίζουν το νού τους. Και πως έτσι αντισταθμούν και ισσορροπούν αυτή την υλική φύση την οποία αντιλαμβανόταν. Αλλα γνώριζαν καλά πως αν αποκτήσουν περισσότερα ή αν έχουν λιγότερα, αυτό δεν τους καθιστά ανάξιους, αλλά ούτε και καλύτερους ή χειρότερους απο τους άλλους συνανθρώπους τους μα και κάθε φύση ζωής γύρω τους.  Δεν φοβήθηκαν, γιατί ήξεραν την αλήθεια μέσα τους, ακόμη και αν τους αποστέρησαν κάτι το υλικό ,γνώριζαν πως η αξία της ψυχής τους ήταν το Αιώνιο.

Οι συγκρισείς λοιπόν είναι ανώφελες, και το κατάλαβα καλά για τον εαυτό μου, όταν άρχισα να μαραζώνω στην προσπάθεια μου να κερδίσω περισσότερα και αφού κατέκρινα τον εαυτό μου ελλιπή με όλα όσα ήδη έχω. Η ευγνωμοσύνη για όσα Είσαι και έχεις είναι ο μόνος δρόμος για να σε κάνει να θυμηθείς την Ειρήνη και την Γαλήνη μέσα σου και όλα τα άλλα να πέσουν στο κενό.Δεν υπάρχει τίποτα έξω απο εσένα που ξέρεις πως αν πολεμήσεις με νύχια και με δόντια, θα αποκτήσεις την ευτυχία που σου χρειάζεται. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν δημιουργείς τίποτα, και μόνο αναρωτιέσαι, προβληματίζεσαι και περιμένεις να το νιώσεις. Απλά ότι δημιουργεις, το κάνεις με Επίγνωση της βαθύτερης σου φύσης, ξέρεις πως η χαρα για ότι κάνεις είναι μαζί σου στον δρόμο, και δεν περιμένεις απλά στο τέρμα για να λάβεις το  δώρο σου. Όλη η ζωή γίνεται χαρά και Ευλογία όταν προχωράς στον διάβα της με την Ενθύμηση της Αληθινής Φύσης μέσα σου.

Γαλήνιος ,χαμογελαστός, γεμάτος ενέργεια ,η φύση σου προσφέρει όλα όσα χρειάζεσαι για να συνεχίσεις να δημιουργείς όπως ακριβώς αυτή επιθυμεί, δεν είσαι ποτέ πια μόνος γιατί έχεις μάθει πια το παιχνίδι του εγώ σε κάθε τέρμα. Με την αλλαγή της Πορείας σου,οι δρόμοι αλλάζουν, το εγώ όλο και λιγότερο εμφανίζεται στο δρόμο σου και σε δωροδοκεί.Μπορεί τα δώρα του να είναι ακόμη μεγαλύτερα για να σε δελεάσει και να σε αποπροσανατολίσει αλλά η Επίγνωση σου ακόμη πιο βαθιά, που δύσκολα παρασύρεσαι, μα και άν αυτό συμβεί, γρήγορα γυρίζεις πίσω. Στην Ειρήνη σου...