Εκεί που νόμιζα πως τελείωσα , Eκεί άρχισαν όλα!

Λένε πως όταν πιάνεις πάτο ,ανεβαίνεις πάλι. Εγώ αυτόν τον πάτο τον έφτανα ξανά και ξανά.Φαινόταν μια ουτοπία να ανέβω πάλι. Ένα ψέμα. Δεν είχα διάθεση να ξεκινήσω μια ακόμη ημέρα. Ποιος ο λόγος, αφού θα μάλωνα πάλι με το μυαλό μου, θα έβαζα τα κλάματα ,θα τυλιγόμουν στο κρεβάτι μου ,αυτοκατηγορώντας με για την κατάσταση μου και θα προσπαθούσα να βρω ένα θαύμα να πιαστώ.

Ξέρω καλά τι θα πει κατάθλιψη. Να πιέζεις μέσα όλο και πιο βαθιά όλη την θλίψη , μα περισσότερο, ο νους σου να προσπαθεί να σε πείσει πως όλα όσα προβάλει εξωτερικά ,είσαι. 

Πως είσαι όλα όσα «βλέπεις» εκεί έξω, μικρός, φτωχός, άσχημος, μέσα στην ματαιότητα,στην κατάντια, στην μοναξιά, στην συγκαταβατικότητα. Μα μέσα στην θλίψη σου η ψυχή σου αντιδρά..δεν μπορεί στ’αλήθεια αυτός ο κόσμος να είναι πραγματικός.

 Και λές στον εαυτό σου.. «Μα έτσι είναι, έτσι λένε όλοι. Είμαι μικρή-ος δεν μπορώ να σηκώσω το κεφάλι΄.» Και κλαις. Κλαις πολύ. Σαν ένα παιδί που νομίζει πως το φάντασμα κάτω από το κρεβάτι του είναι αληθινό και τρέχει με δάκρυα στα μάτια στους γονείς του να ξεφύγει από τον μπαμπούλα. Τον μπαμπούλα που κάποιοι έφτιαξαν γιατί κάτι εξυπηρετεί το να υπάρχει αυτός ο φόβος στο παιδί , για να προσέχει, να τους κάνει τα χατίρια.

Έτσι και εσύ πίστεψες σε πολλά φαντάσματα, σκιές ,μπαμπούλες. Εσωτερικούς και εξωτερικούς. Γιατί κάπου, και κάποιους εξυπηρετούσε. Βολεύτηκαν τόσο πολύ από τον φόβο σου, που ποτέ δεν σου είπαν πως δεν είναι πραγματικοί. Τόσα πολλά χρόνια, αιώνες, κράτησαν τον φόβο ζωντανό μέσα στο νου σου, και τον μετέφεραν βασανιστικά από γενιά σε γενιά. Και δεν σου είπαν ποτέ το μυστικό. Πως ότι βλέπεις εκεί έξω , είναι επειδή εσύ το πιστεύεις κάπου βαθιά δυνατά μέσα σου.Τέτοια είναι η Δύναμη σου. Με την πίστη σου δημιουργείς.

 Φαντάσματα και αγγέλους, σκιές και ήλιους, κωμωδίες και δράματα, φόβο και μίσος.

Όμως τελικά,εκεί που νόμιζα πως τελείωναν όλα και μαζί τους και εγώ , εκεί άρχισαν όλα.

Στη πιο σκοτεινή μου νύχτα, άρχισα να αναγνωρίζω ένα μικρό, λαμπερό φως. 

Όταν δεν μπορούσα να ανοίξω τα πρησμένα μάτια μου από το κλάμα, κάτι μέσα μου ψιθύριζε..

«δεν έχεις τελειώσει..επέμενε..σε μια νέα όραση, σε έναν κόσμο, που εσύ θα δημιουργήσεις. Γιατί τίποτα έξω απο εσένα δεν υπάρχει..κοίταξε στο σύμπαν και αντίκρισε μόνο την ψυχή σου.»

Έτσι κάπου έπαιρνα θάρρος και κουράγιο,

ήξερα πως υπάρχει μια φωνή μέσα μου που μπορεί να είναι και αληθινή,

η Θεϊκή φωνή μου, ο Θεϊκός εαυτός μου. 

Υπήρχαν στιγμές που νόμιζα όμως πως δεν θα τα καταφέρω.
 Η φωνή του εγώ μέσα μου συνεχώς μιλούσε, συνεχώς μουρμούριζε «Δεν έχεις καταφέρει τίποτα μέχρι τώρα! 
Τι σε κάνει να πιστεύεις πως θα αλλάξει κάτι στο μέλλον..αφού είσαι και θα είσαι η ίδια. 
Εξωτερικά και εσωτερικά, ασήμαντη, ανίκανη,αδύναμη,φτωχή,άσχημη,χοντρή.

Για ποιόν θεϊκό εαυτό μιλάς ; Δες που είσαι και πως κατάντησες καημένη...
Που είναι ο Θεός να σε σώσει.
 Καλύτερα εάν συνεχίσεις έτσι να βρούμε κάποιον άλλον τρόπο εξόντωσης του εαυτού σου στο μέλλον...να μην βασανίζεσαι..και να μην βασανίζεις άλλους .»

Το εγώ που μιλάει σε όλους, με τα ίδια η παρόμοια λόγια.

 Αυτές οι σκέψεις που πλήρως ταυτίζεσαι μαζί τους νομίζοντας πως είσαι εσύ. 

Για εμένα εκεί ξεκίνησε η αφύπνιση. 

Νόμιζα πως θα τρελαθώ, θα πεθάνω, δεν θα τα καταφέρω ποτέ.

Όμως μέσα μου το φώς έλαμπε. Το επικαλούμουν συχνά, προσευχόμουν κρυφά, διαλογιζόμουν να πετάω τα σκουπίδια του νου μου μέσα σε ένα μεγάλο μπαλόνι που ανυψωνόταν και το έπαιρνε το πιο γλυκό λευκόχρυσο φως του ουρανού. Ντρεπόμουν να μιλήσω για το τι μου συνέβαινε. 

Μα περισσότερο στο ότι πίστευα πως ένα αόρατο Φως με αγκάλιαζε , με θεράπευε, δούλευε με το νου μου και με οδηγούσε στον αληθινό εαυτό μου.
 Το Άγιο Πνεύμα μέσα σου, ο Χριστικός εαυτός σου, η Ανώτερη Συνείδηση σου, ο βαθύτερος εαυτός σου , ο Θεός.

Εκεί που νόμιζα πως όλα τελείωσαν, πράγματι όλα τελείωσαν. Όλες οι ψευδαισθήσεις του νου μου.Όλα τα φανταστικά όνειρα θανάτου. Όλες οι σκηνές τρόμου και βίας ως πραγματικές μέσα στο νου μου. Ξεκίνησα μέσα από μια σειρά γεγονότων να βιώνω θαύματα.
 Οι κατάλληλοι άνθρωποι να έρχονται κοντά μου για την εξέλιξη της θεραπείας μου, τα κατάλληλα βιβλία, τα πιο σωστά για εμένα σεμινάρια και ομιλίες.

Όχι δεν άρχισαν όλα δια μαγείας να αλλάζουν, απλά να συμβαίνουν μικρές μετατοπίσεις στο νου μου .Μεγάλες και μικρές συνειδητοποιήσεις. Εσωτερική εργασία, ξέσπασμα, επικοινωνία, με ειδικούς, φίλους, ξένους, αγνώστους, τρελούς και «παρμένους»του δρόμου. 

Η ζωή ξεκίνησε να μου δείχνει το άλλο της πρόσωπο , κάθε φορά που αντίκριζα την απλότητα και την ηρεμία ενός τρελού η φράση «Μακάριοι οι πτωχοί τω Πνεύματι» ερχόταν στην επίγνωση μου. Μακάριοι όσοι βυθίζονται στην απλότητα και δεν την περνάνε για αφέλεια.
 Μακάριοι όσοι ζουν με λίγα και νιώθουν Βασιλιάδες Ιεροί. Μακάριοι όσοι δεν έχουν ένα σπίτι να μείνουν και θεωρούν κάθε γωνιά και πεζοδρόμιό αυτού του σύμπαντος, σπίτι τους.

Ποτέ δεν θα βουλιάξεις, στην μεγαλύτερη θλίψη σου , εάν κρατήσεις μια φλογίτσα στο νου σου αναμμένη. Εάν δεν πιστέψεις και ακολουθήσεις αυτή την μικρή φωνή μέσα σου. 
Η φωνή και το σύμπαν με χαρά θα σε πάρει από το χέρι και θα σε γυρίσει σε όλα όσα πίστεψες ως αληθινά ,όχι για να σε πληγώσει , μα για να σου δείξει την Αλήθεια μέσα σου. 
Πόσο λαμπρός και Ιερός είσαι, τι δύναμη κατέχεις, τι στ’αλήθεια μπορείς να δημιουργήσεις. 

Μην φοβηθείς όταν νιώσεις πως όλα τελείωσαν.

Μην το πιστέψεις πως όλα τελείωσαν.

Τίποτα ποτέ δεν αρχίζει...και έτσι ποτέ τίποτα στ’αλήθεια δεν τελειώνει΄.

Μόνο μετουσιώνεται.

Η κατάθλιψη είναι μια Ευλογία στον δρόμο για αυτούς που δεν ολιγοπιστήσουν.

Σε αυτούς που δεν πιστέψουν ολοκληρωτικά τα τρικλίσματα του πόνου, της αρρώστιας , του θανάτου.

Η κατάθλιψη μπορεί να είναι ένα πραγματικό δώρο για αυτούς που βαθιά μέσα τους έχουν ζητήσει να βρεθούν στον αληθινό τους εαυτό. Σε αυτούς που δεν πείστηκαν με τα παραμύθια αυτού του κόσμου.Σε αυτούς που ακόμη κάτι μέσα τους, τους μιλάει πως κάτι δεν πάει καλά με αυτόν τον κόσμο.

Γιατί αυτός δημιουργήθηκε μόνο για να γκρεμιστεί, και να δημιουργήσεις τον δικό σου.

 Και έχεις όλη την Δύναμη και  την Δόξα για να το κάνεις, 

πετώντας μακριά τις ψευδοταπεινότητες, και τις αλαζονικές κατηγορίες του εγώ!

Είσαι εδώ για να δημιουργήσεις, το καλό, το όμορφο και το Ιερό.

Είσαι εδώ για να ανακαλύψεις την αλήθεια που σου κρύψανε και έκρυψες στον εαυτό σου.

Είσαι εδώ για να αυτοπραγματωθείς.

Για να πετάξεις απο το νού σου όλα αυτά που δεν αρμόζουν σε μια ιερή ψυχή!

Για να θυμηθείς πως είσαι ο ίδιος ο Υιός , η Κόρη του Θεού!

 Με όλα τα χαρίσματα, τις ικανότητες, τα ταλέντα και την Αγάπη που Αυτός Είναι.

Εκεί που νιώθεις να τελείωνουν όλα, Θυμήσου με. Μην φοβηθείς.

Όχι μόνο δεν τελείωσα, μα όλα άρχισαν.
Και ξεκινούν,κάθε στιγμη, σε κάθε παρόν ,στο μόνο που υπάρχει. 
Και κρατώ γερά το χέρι σε όσους επιθυμούν να περάσουν μέσα απο τις ψευδαισθήσεις, 
τους χαμογελώ σαν μια γλυκεία μητέρα αγκαλιάζει και χαϊδεύει ένα μικρό παιδί ξυπνώντας το από έναν εφιάλτη.

Μην λιγοψυχήσεις. Η Αγάπη μας είναι ενωμένη και η Δύναμη του νου μεγάλη.