Φιλοδοξίες και Αυτογνωσία

Τι είναι λοιπόν η φιλοδοξία;

Όπως και η λέξη περιγράφει ο φίλος της δόξας.

Οι άνθρωποι που αγαπούν τις φιλοδοξίες  θέλουν να υπάρχουν συνεχώς λόγοι για τους οποίους  να τους δοξάζουν .

Να δοξάζουν οι ίδιοι τον εαυτό τους και να τους δοξάζουν κυρίως  οι άλλοι.

Ψευδοταπεινά η βρονταχτά , επιζητούν την δόξα.

Ο κόσμος σου λέει : πρέπει να έχεις φιλοδοξίες! Όνειρα μεγάλα, να βάζεις στόχους υψηλούς και συνεχώς να τους πετυχαίνεις έτσι ώστε να νιώθεις συνεχώς επιτυχημένος.

Να νιώθεις πως η Δύναμη μέσα σου είναι μεγάλη, και να τρέχεις κατευθείαν στον επόμενο για να το ξαναθυμηθείς πάλι.

Να μην είσαι ένας μικρός παθητικός ανθρωπάκος που οι άλλοι καθορίζουν το μέλλον σου!

Και έτσι κάπου μπερδέυεσαι και ταυτίζεις την έλλειψη φιλοδοξίας  με την μικρότητα.

Και απο την άλλη συγχέεις την βαθύτερη αξία σου με τη δόξα του κόσμου.

Πόσο διαφορετικό είναι το να έχεις όνειρα απο το να έχεις φιλοδοξίες;

Η φιλοδοξία τρέφεται απο το εγώ.

Θέλω να πετύχω κάτι μεγάλο και οι άλλοι να με δοξάσουν!

Το εγώ θέλει να δοξαστεί οτι το κατάφερε.

Απο πλήρης άγνοια της βαθύτερης φύσης μέσα μας.

Τρέφεται απο την επόμενη δόξα.

Βάζει στόχο και κάνει τα πάντα για να τον πετύχει,

αποστρέφοντας την τελειότητα αυτής ακριβώς της στιγμής.

Και μαζί με όλα όσα αυτή εμπεριέχει , μια μικρή ανάπαυση στην φύση γύρω μας, όμορφες χαρούμενες στιγμές,

μα κυρίως κάθε είδους σχέση και άνθρωπο γύρω μας.

Ξεχνάμε συχνά ποια είναι αυτή η Δύναμη μέσα μας που καταφέρνει τα πάντα.

Θέλουμε να την προσωποποιούμε και έτσι να φουσκώνουμε απο υπερηφάνεια.

Και έτσι διαχωρίζουμε, έτσι κατηγοριοποιούμε.

Λέμε,  είμαι εγώ, και είσαι εσύ.

Εγώ τα κατάφερα. Αξίζω Έπαινο, θαυμασμό!

Είμαι σημαντικός!

Αλλά φυσικά το εγώ γρήγορα ξεχνά.. και έτσι χρειάζεται σύντομα τον επόμενο στόχο,

μια μεγαλύτερη επιτυχία να επιτύχει για να νιώσει και πάλι αυτή την παροδική ευτυχία και χαρά της σημαντικότητας και μοναδικότητας.

Το όνειρο όταν τρέφεται απο τη φιλοδοξία γίνεται και αυτή μια ψευδαίσθηση,

μια εγωική επιθυμία.

Το όνειρο χρειάζεται να εμπεριέχει Αγάπη,χαρά, ειρήνη, να είναι κάτι που μέσα σου φέρνει γαλήνη,  και θα προσφέρει και όλα αυτά τα συναισθήματα ,με την επίτευξη του και στο σύνολο.

Το όνειρο για να είναι αληθινό και όχι άλλη μια προσδοκία του εγώ, χρειάζεται να στοχεύει στο «εμείς»

Να μην  φέρει κάν  όνομα το αποτέλεσμα.

Εάν κατάφερνες κάτι πολύ μεγάλο, και το όνομα σου δεν αποκαλυπτόταν ποτέ, αλλά κατάφερνες να φέρεις βοήθεια σε ένα τεράστιο αριθμό ανθρώπων , πως αυτό θα σε έκανε να νιώσεις;

Είναι εντελώς διαφορετικό το να δοξάζεται η Δύναμη του Θεού μέσα σου απο  το να δοξάζετε το μικρό εγώ σου.

Είναι εντελώς διαφορετικό το  να δοξάζετε η άπειρη σοφή και ταλαντούχα Ανώτερη Φύση μας, απο το να δοξάζετε η πλάνη του μικρού εαυτού πως μόνο αυτός την κατέχει και τα καταφέρνει.

Γιατί αυτή υπάρχει μέσα σε όλους, και οι μισοί την χρησιμοποιούν εσφαλμένα 

και οι άλλοι μισοί την μισούν βλέποντας τι καταφέρνουν αυτοί που την χρησιμοποιούν εσφαλμένα.

Δεν θέλουν να είναι ψέυτικοι όπως οι φιλόδοξοι και τελικά δεν καταφέρνουν να κάνουν τίποτα.

Κρατούν στενά την αηδία στο νού τους απο την υπέρμετρη φιλοδοξία που βλέπουν έξω απο αυτούς και έτσι παγώνουν και μουδιάζουν,

Χωρίς και οι ίδιοι να θυμηθούν, πως και οι φιλόδοξοι είναι παιδιά του Θεού.

Παιδιά που έχουν ξεχάσει τόσο πολύ τον Θεό που τρέχουν σε κάθε τέρμα για να τον συναντήσουν.

Για να φτάσουν αυτόν τον πολυπόθητο στόχο, για να αισθανθούν τόσο πολύ αυτα τα συναισθήματα που μοιάζουν με Αγάπη!

Αλλά απο αυτά λίγα είναι πραγματική Αγάπη.

Τα περισσότερη είναι ζήλεια, ανασφάλεια, που εμφανίζονται με καλοπροαίρετη πρόθεση.

«Μπράβο σου που τα κατάφερες Μαρία.. Συγχαρητήρια..Σε θαυμάζω»

Και αυτό που πραγματικά υπονοούν είναι,

«Είμαι λίγος, δεν εχω πετυχει αυτο που πετυχες, εγω δεν μπορώ να το κανω, αλλά στην τελική δεν έκανες και τιποτα σημαντικό, τόσοι και τόσοι το πετυχαίνουν»

Αλλά ακόμη μπορεί να  έχουν επιτύχει και οι ίδιοι κάτι ή παρόμοιο απο  αυτό που και εσύ πέτυχες και έτσι φουσκώνεται τους εγωισμούς σας παρέα, και φιλοφρονούν ο ένας τον άλλον, απολαμβάνοντας τις ψευδαισθήσεις.

Χωρίς να σημαίνει πως δεν υπάρχει απο κάποιους ανθρώπους και αληθινή ειλικρινής  χαρά, αλλά αυτή πηγάζει απο την βαθύτερη αίσθηση Ελευθερίας που βιώνουνε μέσα τους και χρειάστηκε πραγματικά σκληρή δουλειά για να αποδεσμευτουν απο ότι το εγώ τους προσέφερε.

Γιατι το εγώ δεν μπορεί πραγματικά να δει κάτι καλό , κάτι που θαυμάζει σε κάποιον άλλον  χωρίς ταυτόχρονα  να το υποτιμά. Ο θαυμασμός προέρχεται πάντα απο το εγώ. Και ταυτόχρονα πάντοτε εμπεριέχει και υποτίμηση γιατί δεν μπορεί να το αντέξει.

Όταν θαυμάζω υπονοώ πως κάτι είναι ανώτερο απο εμένα.

Και όταν με θαυμάζουν και καμαρώνω υπονοώ πως κάτι ή κάποιοι είναι λιγότεροι απο εμένα.

Η πραγματική επιτυχία , ευτυχία και ειρήνη προέρχεται απο την βαθιά επίγνωση πως όλοι είμαστε ίσοι.

Όλοι είμαστε το ίδιο μέρη αυτής της Ανώτερης Αγάπης, που μάλλον ήρθαμε να συνηδητοποιήσουμε πως μόνο τα ξεχωριστά μας σώματα μας κάνουν να πιστέυουμε πως είμαστε και διαφορετικά μέρη.

Όλοι στην αλήθεια είμαστε Ένα, ποτέ διαχωρισμένοι, μόνο ο διαχωρισμένος νους αντιλαμβάνεται  εγώ , εσύ, αυτοί, εσείς αλλά και «Μονομερής , προσωπική Επιτυχία» .

Η ψυχή γνωρίζει πάντα το εμείς. Θυμάται πως η επιτυχία σου είναι δική μου επιτυχία.

Και η αποτυχία σου επίσης.

Η Χαρά  μέσα σου είναι η δική μου χαρά , και η λύπη μεσα σου , είναι η δική μου λύπη.

Οι φιλοδοξίες λοιπόν είναι για αυτούς που έχουν ξεχάσει τον εαυτό τους, που έχουν ξεχάσει την Αγάπη.

Θυμήσου πως η Αγάπη είναι εδώ σε κάθε στιγμή και σε καλεί να έρθεις πίσω στο Σπίτι.

Δεν θέλει απο εσένα να καταστρώσεις αλλά και να κατορθώσεις μεγαλεπήβολα σχέδια.

Το μόνο που σου ζητά είναι να την θυμηθείς  αυτήν ακριβώς την στιγμή ,

να την αποδεχτείς ,

να απλώσεις το χέρι σου και να την απλώσεις.

Να ηρεμήσεις καθώς μπαίνεις μέσα σου  και  γαληνεύεις με την αίσθηση της απειρότητας  που αντικρίζεις,

Και έτσι  νιώθοντας Υπερήφανος και γεμάτος αθωότητα και χάρη για αυτό που Είσαι.

Πέρα απο θέσεις, επαγγελματικούς, και ρόλους.

Μοιράσου την χαρά της ύπαρξης σου, και άσε την Δημιουργία να Δημιουργήσει αβίαστα μέσα απο εσένα.

Άσε την χωρίς άγχος και πιέσεις να σου αποκαλύψει το μεγαλείο της καθώς θα πηγαίνεις με την χαρά  και το συναίσθημα της κάθε στιγμή.

Σταμάτα να σε καταπιέζεις  για να επιτύχεις ακόμη έναν στόχο.

Είσαι ήδη τέλειος.

Δεν χρειάζεται να επιτύχεις τίποτα παραπάνω για να το αποδείξεις.

Είσαι ήδη απεριόριστος, γαλήνιος , γεμάτος Δύναμη και απέραντη ομορφιά

Που έχεις έρθει να την εκφράσεις  κάθε στιγμή , με κάθε τρόπο, απλά ανοίγοντας την καρδιά σου και εποικοινωνόντας αληθινά με τους ανθρώπους γύρω σου.

Είσαι ήδη αυτό το Φώς που περιμένεις να ξαναβιώσεις με την επίτευξη της επόμενης δόξας.

Απλά μην τρομάξεις να κοιτάξεις μέσα σου.

Και να δείς την Αγάπη που αρνήθηκες, ακούγοντας το εγώ να σε τιμωρεί για κάθε λάθος που είδε να κάνεις.

Και έτσι σε έπεισε πως πρέπει να τρέξεις και να επιτύχεις για να είσαι ξανά αθώος και ολοκληρωμένος.

Είσαι τέλεια αναμάρτητος και αθώος.

Τέλειος μέσα στην Τελειότητα της Ανώτερης Αγάπης.

Όλα όσα φαίνεται να κάνω στη μορφή , εξυπηρετούν έναν Ανωτερο Σκοπό! Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται!

Δεν είμαστε τίποτα από όσα φαίνεται να κάνουμε και να γίνονται μέσα από εμας στη μορφή.
Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.

 Όταν βάφω ένα σπίτι , δεν βάφω στα αλήθεια ένα σπίτι , κάνω εσωτερική εργασία με τον εαυτό μου.

Είτε το καταλαβαίνω είτε όχι .

Όταν μαγειρεύω , φαίνεται όντως πως μαγειρεύω , αλλά στα αλήθεια κάτι μαγειρεύω μέσα μου και μέσα στο νου μου ,

όταν γράφω ,στα αλήθεια κάτι γράφω και καταγράφω μέσα μου , 

όταν μιλάω , μιλάω πάντα στον εαυτό μου και ακούω αυτά που εγώ χρειάζεται να μάθω και να θυμάμαι, 

όταν τραγουδάω , τραγουδάω και μεταφέρω τον πόνο ή την χαρά που βλέπουν τα μάτια της ψυχής μου σε αυτόν τον κόσμο .

Σε κάθε περίπτωση ότι και αν κάνουμε , καλό είναι να σταματήσουμε μια στιγμή και να αναρωτηθούμε , στα αλήθεια γιατί κάνω ότι κάνω;

 Για να έχω χρήματα; Για να έχω φαγητό να φάω; 

Αφού κάποια στιγμή όλο αυτό θα τελειώσει , εγώ θα τελειώσω ,
Τι χρειάζεται να μάθω μέσα από αυτό; Τι μου διδάσκει;

Πάντα κάτι μου διδάσκει όταν κάνω κάτι , 

όταν μιλάω , όταν φωνάζω , όταν αγαπώ , όταν δημιουργώ .
Ποτέ δεν είναι έτσι όπως φαίνεται στην Υλίκη του μορφή.

Πάντα ο Θεός θέλει να σε ωθήσει να δεις την ενέργεια που βάζεις σε αυτό που κάνεις , και τι αυτή εξυπηρετεί .. την Αγάπη η τον φόβο;
Την γραμμικότητα του χρόνου η το άχρονο; Το φθαρτό ή το αιώνιο;

Είσαι ένα σώμα ή είσαι ένα πνεύμα;
Ζεις για να ικανοποιήσεις τις προσδοκίες της στιγμής η την βαθιά επιθυμία σου να ολοκληρωθείς;

Και αν κάνεις και τα δύο ,η ένα από τα δύο , ποιο από αυτά κατηγορείς,κρίνεις και συγκρινεις;

Κάθε κρίση μας οδηγεί στην κόλαση ,στο εγώ ,στο θάνατο ,στη φθορά .
Κάθε μας αποδοχή για τον εαυτό μας,για όσα ζούμε , για τους άλλους ,για όλα όσα αυτοί ζουν ,μας οδηγούν στο σπίτι μας ,στην Ειρήνη μας ,στον Παράδεισο ,τον Θεό.

Ποτέ τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται , ούτε όταν φαίνεται να λάμπουν ,ούτε όταν φαίνεται να είναι θαμπά ,καταθλιπτικά και απελπισμένα.

Πάντα υπάρχει Φως στο σκοτάδι , και πάντα το σκοτάδι στο "φαινομενικό φως.",
Γιατί αν όντως ήταν φως αληθινό δεν θα χε σκιά.
Και οι σκιές φαίνονται , μυρίζουν , ακόμη και αν δεν γίνονται προφανές από τα φυσικά σου μάτια , τις νιώθεις σε όλο σου το ενεργειακό πεδίο.

Παρατήρησε ,αφουγκράσου , αισθανσου και παρέδωσε ότι εξέλαβες , ένιωσες , "κατάλαβες"
Σε αυτόν τον Έναν ,Βαθύτερο εαυτό σου που θα φέρει την Αληθινή όραση και θα διορθώσει κάθε τι εσφαλμένο.

Παρατήρησε τη μορφή, και ακόμη και αν φαίνεται να την κρίνεις, 

παρέδωσε κάθε κρίση και κάθε ενοχή που φαίνεται να την συνοδεύει..

Θυμήσου πως είσαι πέρα απο κάθε μορφή, ύλη , μόριο. Κάθε σου κύτταρο εμπεριέχει την Σοφία όλου του σύμπαντος.
Είσαι απέραντος, αιώνιο Φως, που εξαγνίζει εδώ οτιδήποτε δεν είναι Αγάπη.

Πέρασε αλλά και ξεπέρασε αυτό που φαίνεται να υπάρχει.που μπορείς και ακουμπάς..

Μπες μέσα σου, νιώσε την Αλήθεια σου.

Κατέρριψε την ύλη..κράτησε την Ουσία..

Είμαι πιο πνευματικός απο του άλλους ή όχι; Έχω προχωρήσει περισσότερο στον δρόμο της Αυτογνωσίας; Πνευματική Ανωτερότητα ή Ταπεινότητα;

Όταν ξεκινούμε να βαδίζουμε τον δρόμο της αυτογνωσίας ,

αρχίζουμε ν’αντιλαμβανόμαστε διάφορα μοτίβα που επαναλαμβάνονται μέσα στο νου μας.

 Ένα από αυτά , είναι ότι ξεκινάμε να έχουμε επίγνωση ενός μηχανισμού του εγώ ,

το οποίο θέλει να υπερέχει από τους άλλους, από φόβο.

Παρατηρούμε περισσότερο αυτή τη φωνή που μας λέει πως είμαστε λίγο καλύτεροι από τους ¨άλλους¨, λίγο πιο ψαγμένοι , λίγο πιο συνειδητοποιημένοι και με την πρώτη δυσκολία και προστριβή  που τυχαίνει, αντιδράμε κατευθείαν σαν ο παλιός μικρός εαυτός μας.

Όλη η ¨πνευματικότητα ¨μας , η ανώτερη συνείδηση μας  που νιώθουμε πως έχουμε αποκτήσει και κατακτήσει, βλέπουμε να έχει πάει περίπατο.

Εκεί φυσικά αναγνωρίζεις  και τον θυμό σου,

αρχίζεις να παρατηρείς τι σε κάνει να θυμώνεις ακόμη,

τι δεν έχεις συγχωρήσει μέσα σου, στους άλλους γύρω σου.

Αλλά ακόμη περισσότερο όταν είσαι ¨πνευματικός¨ θυμώνεις επειδή θύμωσες,

 στεναχωριέσαι και θλίβεσαι .

Μήπως  τελικά, λες, κοροϊδεύω τον εαυτό μου πως έχω φτάσει πιο ψηλά, μακρύτερα;

Πως είμαι ανεπηρέαστος από προσδοκίες ,ως προς το πως θα ήθελα να μου φερθούν οι άλλοι;

Αλλά τι γίνεται με την προσδοκία για το πως εγώ θα φερθώ στους άλλους;

Να είμαι πάντα τέλειος, να έχω άψογη συμπεριφορά, να ευχαριστήσω τους πάντες , να είμαι αγαπητός και αρεστός.

Τι γίνεται με την προσδοκία της προσδοκίας;

Κάπου εδώ χρειάζεται να θυμόμαστε πως ο δρόμος της αυτογνωσίας ,της πνευματικότητας,

δεν είναι μια ευθεία γραμμή, είναι μια σπείρα , που κάθε φορά πηγαίνουμε μέσα και πιο μέσα για να αναγνωρίσουμε βαθύτερες αλήθειες.

Δεν σημαίνει πως δεν είμαστε πνευματικοί άνθρωποι οταν θυμώνουμε.

Έτσι κ’ αλλιώς όλοι είμαστε πνευματικοί, αφού είμαστε ένα πνεύμα.

Κάποιοι έχουν προχωρήσει περισσότερο ,

και έχουν καταφέρει να έρθουν πιο κοντά στην ενθύμηση της αληθινής μας φύσης,

και κάποιοι άλλοι όχι τόσο.

Επίσης κάποιοι που μπορεί  να φαίνονται πως δεν την θυμούνται συχνά,

Πολλές φορές, οι πράξεις τους , οι συνηθειές τους και οι συμπεριφορές τους,

Αντανακλούν περισσότερο την Αληθινή  Ύπαρξη μας,

απο κάποιους που διαλογίζονται ή κάνουν γιόγκα όλη την ημέρα.

Τα πράγματα είναι πολύ απλά, μα ο νους, το εγώ ,

προσπαθει να τα κάνει περίπλοκα.

Αυτά τα χρόνια που ασχολούμαι με την αυτογνωσία έχω συναντήσει πολλά άτομα που ασχολούνται με πολλαπλές εναλλακτικές πνευματικές μεθόδους ,προσπαθώντας να αφυπνίσουν την εσωτερική τους ενέργεια .

Μπορεί όλα να συμβάλλουν στην  πνευματική μας ανάπτυξη και τίποτα δεν είναι κακό,

Αλλά χρειάζεται να θυμόμαστε πως η Αλήθεια είναι πάντα απλή.

Η Αλήθεια δεν θα μπορούσε να είναι δυσνόητη.

Μόνο ένας νους θέλει να είναι έτσι.

Να μελετάει για χρόνια, να επισκέπτεται χιλιάδες ιερούς τόπους και γκουρού  με σκοπό την αφύπνιση, ή να ασχολείται με δεκάδες διαφορετικές πνευματικές πρακτικές και μεθόδους ωστέ να φωτιστεί.

Η Αλήθεια είναι «Ζήτα και θα σου δοθει» , 

άκουσε την εσωτερική σου φωνή ,

εμπιστεύσου την και ακολούθησε την.

Κάνε την εωτερική δουλειά που χρειάζεται με τον εαυτό σου ,

ωστέ να φέρεις στην επιφάνεια όλα όσα πιστεύεις

που δεν σε εξυπηρετούν και δεν συνάδουν με την Αλήθεια, 

και δώσε τα στον Θεό.

Να τα εξαγνίσει,

Να τα καθαρίσει.

Μοιράσου τα με τους άλλους ,

 άνοιξε την καρδιά σου και Ενώσου.

Όταν ησυχάζεις απο προσδοκίες της Αφύπνισης

 το Ιερό Άγιο Πνεύμα μέσα σου αφυπνίζεται,

 αυτό σημαίνει  όταν λένε πως Αυτο έρχεται και κάθεται μέσα σου.

Δεν χρειάζεται να ανησυχείς για το τι θα κάνεις ή τι θα πείς.

Αφού Αυτός που σε έστειλε , θα σε καθοδηγήσει.

Η παγίδα της πνευματικής  ανωτερότητας  θέλει να σε κρατάει στην ξεχωριστότητα.

Πως μόνο εσυ γνωρίζεις.

Αλλά μην πέφτεις  και στην άλλη παγίδα  , πως είσαι ένας άχρηστος και ούτε εσύ ξέρεις ,τίποτα.

Απλά θυμήσου π ως « ΌΛΟΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΒΑΘΕΙΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ» ,

και με την καθημερινή τριβή μεταξύ μας, καλούμαστε να θυμηθούμε.

Δεν είμαστε λιγότεροι ή περισσότεροι ,

Είμαστε  Ίσοι.

Δεν είμαστε ανάξιοι ή άξιοι.

Είμαστε παιδιά του Θεού.

Και αυτή είναι η δικαιωματική μας θέση.

Δεν είμαστε πνευματικοί και μη πνευματικοί.

Είμαστε Αιώνιες ψυχές που αφυπνίζουμε η μια την άλλη.

Ο ¨καλύτερος  πνευματικός¨ γνωρίζει πως αφυπνίζει όλα τα μέρη μέσα του,

γιατί ¨ άλλοι¨ , δεν υπάρχουν.

Ηρέμησε και θυμήσου πως πάντα συναντάς τον εαυτό σου.

Δώσε του την ευλογία σου με όποιο τρόπο μπορείς

Και έτσι θα θυμηθείς την απλή Αλήθεια,

πως καμία σημασία δεν έχει η αφύπνιση.

Όταν είσαι στην Χαρά,

Είσαι ΑΦΥΠΝΙΣΜΕΝΟΣ.

¨Thank you Holy Spirit¨

Σέβη Μουκριώτη

Σύμβουλος Προσωπικής Ενδυνάμωσης

Εκεί που νόμιζα πως τελείωσα , Eκεί άρχισαν όλα!

Λένε πως όταν πιάνεις πάτο ,ανεβαίνεις πάλι. Εγώ αυτόν τον πάτο τον έφτανα ξανά και ξανά.Φαινόταν μια ουτοπία να ανέβω πάλι. Ένα ψέμα. Δεν είχα διάθεση να ξεκινήσω μια ακόμη ημέρα. Ποιος ο λόγος, αφού θα μάλωνα πάλι με το μυαλό μου, θα έβαζα τα κλάματα ,θα τυλιγόμουν στο κρεβάτι μου ,αυτοκατηγορώντας με για την κατάσταση μου και θα προσπαθούσα να βρω ένα θαύμα να πιαστώ.

Ξέρω καλά τι θα πει κατάθλιψη. Να πιέζεις μέσα όλο και πιο βαθιά όλη την θλίψη , μα περισσότερο, ο νους σου να προσπαθεί να σε πείσει πως όλα όσα προβάλει εξωτερικά ,είσαι. 

Πως είσαι όλα όσα «βλέπεις» εκεί έξω, μικρός, φτωχός, άσχημος, μέσα στην ματαιότητα,στην κατάντια, στην μοναξιά, στην συγκαταβατικότητα. Μα μέσα στην θλίψη σου η ψυχή σου αντιδρά..δεν μπορεί στ’αλήθεια αυτός ο κόσμος να είναι πραγματικός.

 Και λές στον εαυτό σου.. «Μα έτσι είναι, έτσι λένε όλοι. Είμαι μικρή-ος δεν μπορώ να σηκώσω το κεφάλι΄.» Και κλαις. Κλαις πολύ. Σαν ένα παιδί που νομίζει πως το φάντασμα κάτω από το κρεβάτι του είναι αληθινό και τρέχει με δάκρυα στα μάτια στους γονείς του να ξεφύγει από τον μπαμπούλα. Τον μπαμπούλα που κάποιοι έφτιαξαν γιατί κάτι εξυπηρετεί το να υπάρχει αυτός ο φόβος στο παιδί , για να προσέχει, να τους κάνει τα χατίρια.

Έτσι και εσύ πίστεψες σε πολλά φαντάσματα, σκιές ,μπαμπούλες. Εσωτερικούς και εξωτερικούς. Γιατί κάπου, και κάποιους εξυπηρετούσε. Βολεύτηκαν τόσο πολύ από τον φόβο σου, που ποτέ δεν σου είπαν πως δεν είναι πραγματικοί. Τόσα πολλά χρόνια, αιώνες, κράτησαν τον φόβο ζωντανό μέσα στο νου σου, και τον μετέφεραν βασανιστικά από γενιά σε γενιά. Και δεν σου είπαν ποτέ το μυστικό. Πως ότι βλέπεις εκεί έξω , είναι επειδή εσύ το πιστεύεις κάπου βαθιά δυνατά μέσα σου.Τέτοια είναι η Δύναμη σου. Με την πίστη σου δημιουργείς.

 Φαντάσματα και αγγέλους, σκιές και ήλιους, κωμωδίες και δράματα, φόβο και μίσος.

Όμως τελικά,εκεί που νόμιζα πως τελείωναν όλα και μαζί τους και εγώ , εκεί άρχισαν όλα.

Στη πιο σκοτεινή μου νύχτα, άρχισα να αναγνωρίζω ένα μικρό, λαμπερό φως. 

Όταν δεν μπορούσα να ανοίξω τα πρησμένα μάτια μου από το κλάμα, κάτι μέσα μου ψιθύριζε..

«δεν έχεις τελειώσει..επέμενε..σε μια νέα όραση, σε έναν κόσμο, που εσύ θα δημιουργήσεις. Γιατί τίποτα έξω απο εσένα δεν υπάρχει..κοίταξε στο σύμπαν και αντίκρισε μόνο την ψυχή σου.»

Έτσι κάπου έπαιρνα θάρρος και κουράγιο,

ήξερα πως υπάρχει μια φωνή μέσα μου που μπορεί να είναι και αληθινή,

η Θεϊκή φωνή μου, ο Θεϊκός εαυτός μου. 

Υπήρχαν στιγμές που νόμιζα όμως πως δεν θα τα καταφέρω.
 Η φωνή του εγώ μέσα μου συνεχώς μιλούσε, συνεχώς μουρμούριζε «Δεν έχεις καταφέρει τίποτα μέχρι τώρα! 
Τι σε κάνει να πιστεύεις πως θα αλλάξει κάτι στο μέλλον..αφού είσαι και θα είσαι η ίδια. 
Εξωτερικά και εσωτερικά, ασήμαντη, ανίκανη,αδύναμη,φτωχή,άσχημη,χοντρή.

Για ποιόν θεϊκό εαυτό μιλάς ; Δες που είσαι και πως κατάντησες καημένη...
Που είναι ο Θεός να σε σώσει.
 Καλύτερα εάν συνεχίσεις έτσι να βρούμε κάποιον άλλον τρόπο εξόντωσης του εαυτού σου στο μέλλον...να μην βασανίζεσαι..και να μην βασανίζεις άλλους .»

Το εγώ που μιλάει σε όλους, με τα ίδια η παρόμοια λόγια.

 Αυτές οι σκέψεις που πλήρως ταυτίζεσαι μαζί τους νομίζοντας πως είσαι εσύ. 

Για εμένα εκεί ξεκίνησε η αφύπνιση. 

Νόμιζα πως θα τρελαθώ, θα πεθάνω, δεν θα τα καταφέρω ποτέ.

Όμως μέσα μου το φώς έλαμπε. Το επικαλούμουν συχνά, προσευχόμουν κρυφά, διαλογιζόμουν να πετάω τα σκουπίδια του νου μου μέσα σε ένα μεγάλο μπαλόνι που ανυψωνόταν και το έπαιρνε το πιο γλυκό λευκόχρυσο φως του ουρανού. Ντρεπόμουν να μιλήσω για το τι μου συνέβαινε. 

Μα περισσότερο στο ότι πίστευα πως ένα αόρατο Φως με αγκάλιαζε , με θεράπευε, δούλευε με το νου μου και με οδηγούσε στον αληθινό εαυτό μου.
 Το Άγιο Πνεύμα μέσα σου, ο Χριστικός εαυτός σου, η Ανώτερη Συνείδηση σου, ο βαθύτερος εαυτός σου , ο Θεός.

Εκεί που νόμιζα πως όλα τελείωσαν, πράγματι όλα τελείωσαν. Όλες οι ψευδαισθήσεις του νου μου.Όλα τα φανταστικά όνειρα θανάτου. Όλες οι σκηνές τρόμου και βίας ως πραγματικές μέσα στο νου μου. Ξεκίνησα μέσα από μια σειρά γεγονότων να βιώνω θαύματα.
 Οι κατάλληλοι άνθρωποι να έρχονται κοντά μου για την εξέλιξη της θεραπείας μου, τα κατάλληλα βιβλία, τα πιο σωστά για εμένα σεμινάρια και ομιλίες.

Όχι δεν άρχισαν όλα δια μαγείας να αλλάζουν, απλά να συμβαίνουν μικρές μετατοπίσεις στο νου μου .Μεγάλες και μικρές συνειδητοποιήσεις. Εσωτερική εργασία, ξέσπασμα, επικοινωνία, με ειδικούς, φίλους, ξένους, αγνώστους, τρελούς και «παρμένους»του δρόμου. 

Η ζωή ξεκίνησε να μου δείχνει το άλλο της πρόσωπο , κάθε φορά που αντίκριζα την απλότητα και την ηρεμία ενός τρελού η φράση «Μακάριοι οι πτωχοί τω Πνεύματι» ερχόταν στην επίγνωση μου. Μακάριοι όσοι βυθίζονται στην απλότητα και δεν την περνάνε για αφέλεια.
 Μακάριοι όσοι ζουν με λίγα και νιώθουν Βασιλιάδες Ιεροί. Μακάριοι όσοι δεν έχουν ένα σπίτι να μείνουν και θεωρούν κάθε γωνιά και πεζοδρόμιό αυτού του σύμπαντος, σπίτι τους.

Ποτέ δεν θα βουλιάξεις, στην μεγαλύτερη θλίψη σου , εάν κρατήσεις μια φλογίτσα στο νου σου αναμμένη. Εάν δεν πιστέψεις και ακολουθήσεις αυτή την μικρή φωνή μέσα σου. 
Η φωνή και το σύμπαν με χαρά θα σε πάρει από το χέρι και θα σε γυρίσει σε όλα όσα πίστεψες ως αληθινά ,όχι για να σε πληγώσει , μα για να σου δείξει την Αλήθεια μέσα σου. 
Πόσο λαμπρός και Ιερός είσαι, τι δύναμη κατέχεις, τι στ’αλήθεια μπορείς να δημιουργήσεις. 

Μην φοβηθείς όταν νιώσεις πως όλα τελείωσαν.

Μην το πιστέψεις πως όλα τελείωσαν.

Τίποτα ποτέ δεν αρχίζει...και έτσι ποτέ τίποτα στ’αλήθεια δεν τελειώνει΄.

Μόνο μετουσιώνεται.

Η κατάθλιψη είναι μια Ευλογία στον δρόμο για αυτούς που δεν ολιγοπιστήσουν.

Σε αυτούς που δεν πιστέψουν ολοκληρωτικά τα τρικλίσματα του πόνου, της αρρώστιας , του θανάτου.

Η κατάθλιψη μπορεί να είναι ένα πραγματικό δώρο για αυτούς που βαθιά μέσα τους έχουν ζητήσει να βρεθούν στον αληθινό τους εαυτό. Σε αυτούς που δεν πείστηκαν με τα παραμύθια αυτού του κόσμου.Σε αυτούς που ακόμη κάτι μέσα τους, τους μιλάει πως κάτι δεν πάει καλά με αυτόν τον κόσμο.

Γιατί αυτός δημιουργήθηκε μόνο για να γκρεμιστεί, και να δημιουργήσεις τον δικό σου.

 Και έχεις όλη την Δύναμη και  την Δόξα για να το κάνεις, 

πετώντας μακριά τις ψευδοταπεινότητες, και τις αλαζονικές κατηγορίες του εγώ!

Είσαι εδώ για να δημιουργήσεις, το καλό, το όμορφο και το Ιερό.

Είσαι εδώ για να ανακαλύψεις την αλήθεια που σου κρύψανε και έκρυψες στον εαυτό σου.

Είσαι εδώ για να αυτοπραγματωθείς.

Για να πετάξεις απο το νού σου όλα αυτά που δεν αρμόζουν σε μια ιερή ψυχή!

Για να θυμηθείς πως είσαι ο ίδιος ο Υιός , η Κόρη του Θεού!

 Με όλα τα χαρίσματα, τις ικανότητες, τα ταλέντα και την Αγάπη που Αυτός Είναι.

Εκεί που νιώθεις να τελείωνουν όλα, Θυμήσου με. Μην φοβηθείς.

Όχι μόνο δεν τελείωσα, μα όλα άρχισαν.
Και ξεκινούν,κάθε στιγμη, σε κάθε παρόν ,στο μόνο που υπάρχει. 
Και κρατώ γερά το χέρι σε όσους επιθυμούν να περάσουν μέσα απο τις ψευδαισθήσεις, 
τους χαμογελώ σαν μια γλυκεία μητέρα αγκαλιάζει και χαϊδεύει ένα μικρό παιδί ξυπνώντας το από έναν εφιάλτη.

Μην λιγοψυχήσεις. Η Αγάπη μας είναι ενωμένη και η Δύναμη του νου μεγάλη.

Χρήματα-Πεποιθήσεις, Προσκολλήσεις * Θεική Υποστήριξη και Αφθονία του Σύμπαντος

Χρήματα και πεποιθήσεις

Από πολύ μικρή ηλικία συχνά ακούμε να μας μιλάνε για τα χρήματα. Πως είναι ένα από τα κυριότερα πράγματα στον κόσμο ως μέσο επιβίωσης και γενικά ως μέσο ευχαρίστησης και ικανοποίησης στη ζωή. Ακούγαμε πως χωρίς αυτά δεν είναι δυνατόν να βιώσεις ένα καλό επίπεδο βιωσιμότητας. Μας λέγανε πως είναι απαραίτητο κάποιος να δουλεύει σκληρά στη ζωή του ώστε να τα αποκτήσει, να τα κρατήσει και να τα επενδύσει έτσι όπως ένας «σωστός» άνθρωπος καλείτε να κάνει ώστε να ζήσει όπως επιθυμεί ή τουλάχιστον  έτσι ώστε να μην πεινάει.

Γενικά τα χρήματα είναι ένα ισχυρό σύμβολο δύναμης και γοήτρου ανά τους αιώνες. Εάν έχεις πολλά από αυτά θεωρείσαι επιτυχημένος, εάν πάλι δεν έχεις και τόσα η αξία σου αυτόματα μειώνεται, νιώθεις αδύναμος και μικρός, έχοντας πλήρως ταυτίσει την αληθινή σου αξία με ένα  σύμβολο όπως οτιδήποτε άλλο στον κόσμο.Το θέμα είναι πως έχουμε αντικαταστάσει την βαθύτερη αξία μας με την αξία που εμείς οι ίδιοι έχουμε δώσει στα χρήματα.

Αυτά απο μόνα τους δεν είναι ούτε καλά ούτε κακά. Ο τρόπος καθαρά που κάποιος τα διαχειρίζεται αλλά και η αξία που τους προσδίδει για συγκεκριμένους σκοπούς είναι αυτά που τα καθιστά αναλόγως. Οι πιο κοινές πεποιθήσεις  και φράσεις σχετικά είναι ,

·          Τα χρήματα δεν φυτρώνουν στα δέντρα.

·         Το χρήμα είναι η ρίζα του κακού.

·         Όποιος έχει πολλά χρήματα είναι κακός και αχάριστος.

·         Πρέπει να δουλεύεις πολύ σκληρά ωστέ να έχεις χρήματα.

·         Πρέπει να κάνεις οποιαδήποτε δουλειά στη ζωή σου για να έχεις χρήματα.

·         Εάν δεν έχεις χρήματα είσαι άχρηστος και τεμπέλης.

·         Χωρίς χρήματα είσαι ένα τίποτα.

·         Οταν το χρήμα προηγείται, όλες οι πόρτες ανοίγουν.

·         Όπου φτωχός και η μοίρα του.

·         Τα λεφτά πάνε στα λεφτά.

Αυτές λοιπόν είναι λίγες από τις πεποιθήσεις και απόψεις που οι περισσότεροι από εμάς έχουμε μεγαλώσει. Φυσικά η πίστη σε όλες αυτές η κάποιες από αυτές δημιουργεί τεράστια ενοχή μέσα στο νου μας. Είναι λογικό πως όταν κάποιος άνθρωπος, όπως πολλοί από τους γονείς μας, έχουν μεγαλώσει με τέτοιου είδους απόψεις είναι πολύ φυσικό να τις πιστεύουν ακράδαντα και να τις μεταφέρουν και σε εμάς από τότε που ήμασταν ακόμη παιδιά.

Έτσι ξεκίνησες και εσύ το μακρύ δρόμο του αγώνα για την απόκτηση χρημάτων και υλικών αγαθών. Άρχισες σιγά σιγά να τρέχεις στον ίδιο μονοπάτι με όλους. Προσπάθησες να κυνηγήσεις κάποια στιγμή τα όνειρά σου αλλά σου είπαν πως είσαι ένας μεγάλος ιδεαλιστής και σου κόψανε τη φόρα. Σου είπαν πως δεν μπορείς να κάνεις το χόμπι σου επάγγελμα γιατί θα είσαι φτωχαδάκι, δεν θα μπορέσεις να ζήσεις ανεξάρτητος και ούτε να κάνεις την οικογένεια που επιθυμείς. Σου είπανε καλύτερα να προσγειωθείς ,να γυρίσεις πίσω στην πραγματικότητα και να βρεις μια δουλειά στην οποία ακόμη και αν δεν είσαι ευχαριστημένος ,η ικανοποίηση θα έρχεται από τα χρήματα που θα βγάζεις.

Αλλά έλα, που ο τρόπος που «βγάζεις» τα χρήματα είναι απόλυτα συνυφασμένος με πως το πως μετά τα ξοδεύεις. Όταν δεν είσαι ικανοποιημένος σε μια εργασία, και είσαι σε έναν αγώνα, είναι απολύτως λογικό πως τα χρήματα που θα λάβεις θα είναι για ασχολίες και πράγματα τα οποία θα λειτουργούν σαν ναρκωτικά στη ζωή σου, για να σε ικανοποιήσουν για λίγο από όλο αυτό το μεγαλύτερο μέρος που περνάς στη δουλειά σου. Σκέψου..

·         Υλικά αγαθά, ρούχα, ποτά, γενικά εξαρτήσεις και κάποιες φορές και κανένα ταξίδι.

Αλλα για να κάνεις αυτό το ταξίδι για να περάσεις και καλά, ήρεμα (λέμε τωρα) για 3-5 ημέρες , χρειάζεται να είσαι στην βαρετή και μίζερη δουλειά σου για 8-9 ώρες κάθε ημέρα για 6 μήνες.΄

Τα χρήματα ως προσκόλληση

Τα χρήματα όπως οτιδήποτε άλλο σε αυτόν τον κόσμο είναι ένα σύμβολο-είδωλο, με το οποίο είναι εύκολο να ταυτιστούμε και να προβάλλουμε επάνω του. Αυτό σημαίνει πως με την απόκτηση χρημάτων ως μέσο , περιμένουμε να νιώσουμε την ευτυχία και την γαλήνη μέσα μας.

 Αυτό φυσικά είναι μια ψευδαίσθηση,γιατί είναι σαν να δίνουμε σε κάτι έξω από εμάς όλη την δύναμη για τα συναισθήματα που εμείς οι ίδιοι επιλέγουμε στη ζωή μας. Νομίζουμε πως  είτε αυτό πρόκειται για χρήματα, για ανθρώπους, καταστάσεις ,μπορούν να μας προσφέρουν αυτήν την γαλήνη , που ήδη υπάρχει μέσα μας.

Ψάχνοντας στην εξωτερική πραγματικότητα , είτε για υλικές απολαύσεις είτε για συναισθηματική ικανοποίηση ,είναι σαν να δίνουμε τον έλεγχο σε κάτι έξω από εμάς να ορίσει την ευτυχία μας. Η ζωή συχνά προσπαθεί να μας κάνει να δούμε καθαρά μέσα από φαινομενικά στερήσεις, πως η πηγή όλης της χαράς βρίσκεται μέσα μας, και αυτή καθόλου δεν εξαρτάται από το αν σήμερα έχεις περισσότερα η λιγότερα χρήματα. Εάν θα πας για φαγητό σε ένα ακριβό εστιατόριο ή εάν θα περπατήσεις για ώρες σε μια παραλία.

Μόνος ή με παρέα.

Όταν νιώσεις αυτήν την ολοκλήρωση μέσα σου. Η ισορροπία επέρχεται φυσικά στη ζωή σου. Όπως και τα υλικά αγαθά και οι άνθρωποι με τους οποίους θα περνάς όμορφα, χωρίς να κρεμιέσαι πάνω τους ,νομίζοντας πως αυτοί ή αυτά σου δίνουν την ευτυχία που υπάρχει ήδη μέσα σου.

΄

Το δικό μου ταξίδι αναίρεσης πεποιθήσεων σχετικά με τα χρήματα

Χρόνια αναρωτιόμουν εάν αυτό είναι αληθινή ζωή, εάν ως ανώτερα όντα ήρθαμε σε αυτό τον κόσμο για να βιώνουμε μια τέτοια είδους κατάσταση.

Σε νεαρή σχετικά ηλικία  αποστασιοποιήθηκα από το κατεστημένο. Σίγουρα με το να δίνω μεγάλες μάχες μέσα μου με τις πεποιθήσεις που χρόνια είχαν φυτευτεί στο υποσυνείδητο μου. Με το να δουλεύω σε βαρετές και απάνθρωπες δουλειές για λίγους μήνες απλά για να έχω χρήματα. Πάντα μέσα μου ένιωθα πως κάτι πηγαίνει λάθος σε αυτόν τον κόσμο. Όσο πιο έντονο αυτό το συναίσθημα μέσα μου τόσο περισσότερο άρχισα να αντιδρώ. Οι γύρω μου ξεκίνησαν όμως να αντιδρούν περισσότερο με φράσεις του τύπου,

-Πως ζεις έτσι..

-Πως αντέχεις να ζεις χωρίς χρήματα  , χωρίς απολαύσεις.

-Πως μπορείς απλά να τα βολεύεις με τα χρήματα που βγάζεις απο το χόμπι σου.

Υπήρχαν μέρες φυσικά που στην τσέπη μου δεν υπήρχε ούτε ένα ευρώ.

Είχα καλά ζήσει τις «απολαύσεις» ως ναρκωτικά αυτού του κόσμου , δεν μου πρόσφεραν πλέον την  βαθύτερη ικανοποίηση , με βύθιζαν ακόμη περισσότερο στην κατάθλιψη.

Αυτό δεν σημαίνει φυσικά πως είναι θεμιτό να ζείς στην ανέχεια, και πως δεν χρειάζονται οι απολαύσεις αυτού του κόσμου.Αλλά όταν δεν ξέρεις να τις διαχειριστείς είναι πολύ εύκολο να χάσεις τον εαυτό σου μέσα σε αυτές.

Χρειάστηκε να δείξω στο σύμπαν πόσο πολύ θέλω να δω διαφορετικά. Πόσο πολύ θέλω να αποκτήσω αυτή την νέα όραση. Την όραση που μου δείχνει αληθινά πως αυτός ο κόσμος λειτουργεί. Ποιος κινεί τα νήματα.....

Όσο πίστευα πως έχω τον απόλυτο έλεγχο της επιβίωσης μου,έπεφτα πάντα σε κενό. Προσπαθούσα σκληρά, έπαιρνα μια μικρή ανταμοιβή και ποτέ δεν βίωνα μακροπρόθεσμη ευτυχία. Όταν ξεκίνησα να μελετάω τον εαυτό μου και πιο βαθιά ,κατάλαβα πως οι άνθρωποι είμαστε αόμματοι. Εμπιστεύομαστε τα μικρά μας σπασμένα φτερά και ξεχνάμε πως είμαστε στις πελώριες φτερούγες τέλειας ασφάλειας μιας Άνώτερης Δύναμης , ποτέ μόνοι. Ποτέ αδύναμοι.

Όταν βίωνα ξανά και ξανά αυτήν την προστασία, ορκίστηκα στον εαυτό μου να μην το ξεχάσω ποτέ και να φτάσω σε αυτήν την απόλυτη κατάσταση συνειδητότητας ,ότι είμαι πάντα και για πάντα ολοκληρωτικά φροντισμένη, και μόνο ακολουθώντας την καρδιά μου και το πάθος μου και με βαθιά εμπιστοσύνη, όλες οι υλικές απολαύσεις, βοήθειες και σύμβολα έρχονται κοντά σου και σου προσφέρονται απλόχερα.

Δεν σημαίνει πως αυτός ο δρόμος επίσης δεν έχει κόπο και δυσκολίες. Θα περπατήσεις σε ένα μακρύ και βαθύ μονοπάτι που θα χρειαστεί να ξεδιαλύνεις πολλές πεποιθήσεις ,να ξεκολλήσεις από πάνω σου πάμπολλα βαρίδια που κουβαλούσες για χρόνια στους ώμους ,τόσο που νόμιζες πως είναι το ίδιο το σώμα σου. Θα χρειαστεί να πας βαθιά μέσα σου για να θυμηθείς πως δεν είσαι αδύναμος και μικρός, και πως δεν έχεις ταλέντα και ικανότητες και φλόγα στην καρδιά σου που είναι ικανά να σε οδηγήσουν στα όνειρα σου.

Θεική Υποστήριξη και Θαύματα

Βίωσα πολλά Θαύματα στον δρόμο, χρήματα ήρθαν από φίλους,γνωστούς, συγγενείς. Από την δουλειά που αγαπούσα. Δεκάδες φορές βρίσκοντας ή και κερδίζοντας. Μόνο και μόνο επειδή εμπιστευόμουν, πως δεν είμαι μόνη. Πως δεν θα μείνω αβοήθητη.  Πολλές φορές έτρεμα από φόβο, μήπως όντως είμαι ένα αδύναμο ανθρωπάκι. Τότε κατάλαβα πως κανένα από αυτά τα «δυνατά ανθρωπάκια» δεν θα άντεχαν να ζήσουν ούτε μια μέρα με το θάρρος του αληθινού εαυτού τους, πιστοί στα όνειρα τους, και στην αλήθεια μέσα τους, και με την απόλυτη παράδοση τους στον Θεό.

Πολλοί θα σε πουν αφελή, πως παραιτήθηκες απο τη ζωή. Μα στ’αλήθεια οι ίδιοι έχουν παραιτηθεί απο την αλήθεια μέσα τους. Απο την αλήθεια που όλοι στις σελίδες της Βίβλου συχνά συναντούν και γαληνέυουν μα σχεδόν αμέσως ξεχνούν...

«Μη μεριμνάτε για τη ζωή σας, τι να φάτε. ούτε για το σώμα, τι να ντυθείτε. Η ζωή είναι πολυτιμότερη από την τροφή, και το σώμα από το ένδυμα. Παρατηρήστε τά κοράκια, ότι δεν σπέρνουν ούτε θερίζουν. τα οποία δεν έχουν ταμείο ούτε αποθήκη, και ο Θεός τα τρέφει. πόσο περισσότερο διαφέρετε εσείς από τα πουλιά; Και ποιος από σας μεριμνώντας μπορεί να προσθέσει έναν πήχη στο ανάστημά του; Αν, λοιπόν, εσείς δεν μπορείτε ούτε το ελάχιστο, για τα υπόλοιπα γιατί μεριμνάτε; Παρατηρήστε τα κρίνα, πώς μεγαλώνουν. δεν κοπιάζουν ούτε κλώθουν.» Κατά Λουκά 12:15-31

Κινδύνοι στον πνευματικό δρόμο της αυτογνωσίας

Εδώ και πάλι ελλοχεύει ο κίνδυνος της απάθειας και της αδράνειας. Και το ότι συνδέουμε απόλυτα την δουλειά με τα χρήματα και την δημιουργικότητα. Πραγματικά όταν σταματάς να ακούς όλο και λιγότερο αυτή τη φωνή μέσα σου που σε σπρώχνει να κάνεις πράγματα απο πίστη στην ανέχεια και στον φόβο, αρχίζεις αληθινά να δημιουργείς από ένα πεδίο μέσα σου που δεν στερεύει ποτέ. Είσαι πολύ περισσότερος απασχολημένος από ότι ήσουν πριν. Δίνεις την ενέργεια σου στα πράγματα που σε ευχαριστούν, και αυτή η Ενέργεια δεν είναι χαζή, στο ανταποδίδει πίσω με χιλιάδες τρόπους. Φτάνει να εμπιστευτείς. Γιατί τι άλλο θα μπορούσε να είναι η ζωή από ένα μάθημα στην Εμπιστοσύνη; Μέσα μας, με τους ανθρώπους γύρω μας, με τον Θεό;

Τι απ’όλα αυτά θα έπαιρνες μαζί σου με το τέλος αυτής της γίηνης ζωής σου;

 Σίγουρα Μόνο την Αγάπη και την χαρά που βίωσες στην καρδιά σου!

Ο μόνος άνθρωπος που έχεις να νικήσεις είναι ο εαυτός σου. Το να μην φοβηθείς την δύναμη μέσα σου να σταθείς για αυτό που νιώθεις βαθιά μέσα στην καρδιά σου. Απάξ και ξεκινήσεις , είναι λές και όλο το σύμπαν βρίσκεται στο πλευρό σου. Έχεις μπεί στη ροή και σε παίρνει μαζί της ..προς τον παράδεισο. Όλη η ενέργεια ξεκινά να κινείται προς τα όνειρα σου. Δεν είσαι ιδεαλιστής, είσαι αληθινός. Αλλά σε έναν κόσμο ολοκληρωτικής παράνοιας είναι απολύτως λογικό να είσαι ο τρελός! Τα χρήματα είναι όντως ένα δυνατό σύμβολο...Αφύπνισης. Ξύπνημα στον αληθινό σου εαυτό εάν το δείς σωστά και απο την αλλή σύμβολο ύπνου στον θάνατο και στην αμαρτία. 

Επέλεξε ξανά

Τι θα προτιμούσες άραγε να δείς εάν η επιλογή ήταν μόνο δική σου;

Τι θα προτιμούσες να κάνεις;

Είσαι ακόμη ζωντανός, μπορείς ακόμη να εμπιστευτείς.

Σταμάτα να δικαιολογείσαι και να τρέμεις κάθε φορά που τα χρήματα σου τελειώνουν ή που νιώθεις πως δεν θα σου φτάσουν ως το τέλος του μήνα.

Τόλμησε να ρωτήσεις την καρδιά σου,

 Ζώ αληθινά ή απλά τα βολεύω;

Νιώθω γεμάτος ακόμη και όταν δεν έχω χρήματα;

Τι με κάνει Ευτυχισμένο τι με γεμίζει χαρά;

Υποστήριξη και Αφθονία του Σύμπαντος

Όλο το σύμπαν είναι μαζί σου. Η μεγαλύτερη ψευδαίσθηση είναι να πιστεύεις πως δεν είναι. Όπως και η μεγαλύτερη αλαζονεία πως η δύναμη του μικρού εγώ σου είναι πιο ισχυρή από την Δύναμη του αληθινού εαυτού σου!

Σπάσε τα δεσμά της δική σου σκέψης! Συγχώρεσε τον εαυτό σου για όλα όσα πίστεψες πως ήταν αληθινά και δημιούργησε με όλη την μεγαλοπρέπεια για την οποία έχεις γεννηθεί!

Αποφάσισε με όλη σου την καρδιά να επιλέξεις τα όνειρά σου, και δεν θα μείνεις ποτέ μόνος ποτέ αβοήθητος. Μπορεί η βοήθεια να μην έρχεται πάντα με τη μορφή του χρήματος αλλά σου εγγυώμαι πως θα έχεις πάντα ότι χρειάζεσαι, αρκεί να μην νιώσεις μικρός στο να λάβεις βοήθεια. Η ψεύτικη υπερηφάνεια μας πολλές φορές μας κάνει να διαστρεβλώνουμε την έννοια της ταπεινότητας μέσα μας.

Να θυμάσαι πως ότι δίνει κανείς το δίνει στον εαυτό του.

Η φύση προσπαθεί να σου μάθει έναν άλλο τρόπο να δημιουργείς.

Να προσφέρεις συνεχώς ακόμη και αν «δεν έχεις» όπως νομίζεις, να δίνεις και να προσφέρεις με κάθε τρόπο, όπως ακριβώς το σύμπαν και η φύση προσφέρει απλόχερα κάθε στιγμή.

Σου λέει, "Δημιούργησε όπως δημιουργώ και ποτέ δεν θα ξεμείνεις."

Όλα θα σου δοθούν,πολλαπλασιασμένα.

 Απλώς γίνε ένας συνδημιουργός Αγάπης και Αφθονίας.

Όλα στο σύμπαν υπάρχουν σε αφθονία και είναι μόνη η δίκη σου πίστη στην έλλειψη που αντανακλά κάθε είδους στέρηση στη ζωή σου,

δώστες όλες στον Θεό και ξεκίνα να δίνεις , ότι έχεις...με οποιονδήποτε τρόπο.

Άραγε θα αρνιόσουν την βοήθεια του Θεού και του Σύμπαντος , εάν Αυτός σου έδειχνές πως μπορείς να την δώσεις και να την λάβεις μέσα απο τα δημιουργήματα του;

Ευγνωμοσύνη

Το να εκφράζεις ευγνωμοσύνη είναι η πιο υψηλή πράξη συνείδησης του ανθρωπίνου είδους. Τόλμησε να είσαι ευγνώμων για κάθε μικρό ή μεγάλο πράγμα που έρχεται στη ζωή σου. Στο σύμπαν αρέσει το αίσθημα της ευγνωμοσύνης. Με αυτόν τον τρόπο είναι πολύ δυνατόν να προσελκύσεις περισσότερα. 

Ευχαρίστησε απο το γεγονός πως το πρωί σήμερα άνοιξες τα μάτια σου, μέχρι κάποιον που σου έδωσε τη θέση του στο λεωφορείο ή μέχρι και για 10’ λεπτά του ευρώ που μπορεί να βρήκες σήμερα στο δρόμο.

Δείξε πως δεν έχει σημασία το μέγεθος ή ποιότητα της υλικής μορφής , μα πως κάτι σου δόθηκε. Ανοίγεσαι με αυτό τον τρόπο στην μεγαλύτερη αφθονία του σύμπαντος.

Η αληθινή ταπεινότητα δεν προέρχεται απο το να μην λαμβάνεις ότι σου προσφέρουν  μα αντιθέτως να νιώθεις και να εκφράζεις ένα αίσθημα βαθειάς και αληθινής ευγνωμοσύνης. Ετσι δίνεις τον χώρο περισσότερο στην ενέργεια της αφθονίας σε όλα τα επίπεδα να κινείται στην ζωή σου.

Ξεκίνησε επίσης να φροντίζεις οτιδήποτε έχεις στη ζωή σου. Είτε αυτό είναι κάτι υλικό ,είτε σχέσεις, είτε σχετικά με το επάγγελμά σου. Να το περιποιήσε , έτσι δηλώνεις με καθαρή πρόθεση και συνείδηση, πως είσαι ευχαριστημένος και ευγνώμων που σου έχει δοθεί.

Πως είναι δυνατόν το σύμπαν να σου δώσει περισσότερα , όταν δεν φροντίζεις και δεν χαίρεσαι για όλα αυτά τα οποία έχεις;

                                                                              

Έτσι, σιγά σιγα καταλαβαίνεις πως  η Αφθονία είναι ιδέα.

Που θα την καλομεταχειριστείς ή όχι.

Καταλαβαίνεις την καταπληκτική δύναμη του νού σου.

Αρχίζεις να λειτουργείς απο ένα επίπεδο αληθινής συνειδητότητας.

Αναγνωρίζεις πως η Αφθονία είσαι εσύ.

Να βλέπεις τον Θεό μέσα σε όλους.

Το να βλέπεις τον Θεό μέσα σε όλα τα όντα γύρω σου ανθρώπινα ή μή δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Δεν διδαχτήκαμε ποτέ πως σε κάθε τι που συναντάμε ενυπάρχει θεική ενέργεια. Σίγουρα αν μεγαλώναμε με αυτή την πίστη αυτός ο κόσμος θα ήταν πολύ διαφορετικά δημιουργημένος.

Να βλέπεις τον Θεό μέσα σε όλους, μέσα σε κάθε λουλούδι, μέσα σε κάθε ζωάκι, μα και μέσα σε κάθε άνθρωπο γύρω σου. Πόσο δύσκολο μας φαίνεται να δούμε τον αδερφό μας, τον φίλο μας,τον σύντροφο μας έτσι;

Όταν άρχισα να περιτριγυρίζομαι από αυτή την ιδέα, ξεκίνησα να πειραματίζομαι σε καθημερινή βάση γύρω μου ,μα κυρίως με τους ανθρώπους. Γιατί εκεί δεν μπορούσα να το δω καθαρά. Πως μπορούσα να δω τον άνθρωπο που σκοτώνει ,βιάζει ή κλέβει ως θεϊκή υπόσταση;

Εκεί κατάλαβα πως έπρεπε να πάω βαθιά μέσα μου. Να κοιτάξω όλες τις βαθύτερες πεποιθήσεις που είχα καλλιεργήσει για αυτόν τον κόσμο. Όλα αυτά που είχα φτιάξει ως αληθινά μέσα στο νου μου. Κάποτε έβλεπα κάποιον φίλο μου ως άγγελο, και κάποτε ως διάβολο. Μα πως γίνεται να αμφιταλαντεύομαι τόσο πολύ σε δύο κόσμους είπα; Ποιος είναι αληθινός και πως μπορώ να το καταλάβω και να το συνειδητοποιήσω;

Όταν ο μαθητής είναι έτοιμος, ο δάσκαλος πάντα εμφανίζεται. Μεγάλη αλήθεια. Άρχισα να ζητώ βοήθεια, και το Σύμπαν, ο Θεός; Ξεκίνησε να με διδάσκει με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Από το πιο μικρό στο πιο μεγάλο. Εργάστηκε από πολύ κοντά με τον νου μου και εγώ είχα όλη την προθυμία ,να Τον ακούσω και να ακολουθήσω.

Καθημερινά, κάθε λεπτό μου έστελνε ευκαιρίες για ανάπτυξη, για επιλογή. Μου είπε: το πως θα δεις τον φίλο σου είναι ο τρόπος που βλέπεις τον εαυτό σου, όπως θα συμπεριφερθείς σε αυτόν ,θα φερθείς σε εσένα. Ο αδερφός σου, ο φίλος σου, ο σύντροφος σου είναι μια ιδέα, μια ιδέα που εσύ έχεις φτιάξει μέσα στο νού σου. Ποιά είναι η φύση αυτής της ιδέας; Ποια είναι βάση της; Το καλό,το κακό, το ουδέτερο; Έτσι ο καθένας εμφανίζεται με βάση την ιδέα που έχεις δημιουργήσει μέσα στο νού σου, που πηγάζει απο τις βαθύτερες πεποιθήσεις.

Έτσι τα τελευταία χρόνια της εσωτερικής μου ενδοσκόπησης προσπαθούσα να κάνω την επιλογή ξανά και ξανά. Δοκίμασα να φέρω στην επιφάνεια όλες τις ασυνείδητες πεποιθήσεις και συμπεριφορές ,που είχα πρώτα απ’όλα για τον εαυτό μου. Μεγάλη σύγκρουση παρουσιάστηκε. Δεν είναι όλα ρόδινα στον δρόμο προς την αυτοπραγμάτωση. Χρειάζεται μεγάλο θάρρος να κοιτάξεις το νου σου και να δεις τι μέχρι στιγμής έχεις δημιουργήσει με τις σκέψεις σου. Έναν παράδεισο ή την κόλαση;

Λίγο πριν φτάσω στο Μεξικό ακόμη αμφιταλαντευόμουν. Διάφορες καταστάσεις αντανακλούνταν εξωτερικά,  απο φόβο τις περισσότερες φορές επικεντρωνόμουν στα μαθήματα των άλλων. Έλεγα, αυτοί δεν με βλέπουν όπως πραγματικά είμαι, ζουν σε ψευδαισθήσεις, δεν βλέπουν τον αληθινό εαυτό μου. Θα πάω κάπου που θα μπορούν να καταλάβουν πόσο σημαντική και ιδιαίτερη είμαι. Θα μου δώσουν αυτό που αξίζω. Θα με εκτιμήσουν.

Έφτασα λοιπόν στο άσραμ του Μεξικού, αλλά τα πράγματα δεν ήρθαν ακριβώς όπως τα περίμενα. Υπήρχαν άτομα τα οποία είχαν την θέση του ηγέτη, σε καθοδηγούσαν και καθόριζαν πράγματα τα οποία έπρεπε να γίνουν μέσα από εσένα, πράγματα με τα οποία θα εργάζεσαι καθημερινά. Εκεί δεν ήταν και τόσο εύκολο να δω το ίδιο Θεϊκό πρόσωπο σε όλους. Όλες οι πεποιθήσεις μου περί εκμετάλλευσης ήρθαν στην επιφάνεια, όλες οι σκέψεις περί αλαζονείας. Αν ο άνθρωπος δίπλα μου έχει Θεϊκή υπόσταση αυτό σημαίνει πως ο Θεός είναι εκμεταλλευτής, αλαζόνας , τιμωρός και θέλει απλώς να του κάνουμε τα χατίρια. Τι ανάγκη θα μπορούσε Αυτός να έχει από κάτι τέτοιο στ’αλήθεια;

Καθάριζα τουαλέτες σε καθημερινή βάση και μέσα μου τον πρώτο καιρό δυσκολευόμουν ιδιαίτερα. Πως εγώ, μια τόσο σημαντική προσωπικότητα ,χαρισματική ψυχή αλλά ταυτόχρονα και βασανισμένη, πως γίνεται να συνεχίζω να κάνω κάτι τέτοιο που δεν μου αρμόζει. Δεν ήρθα εδώ για να καθαρίζω τουαλέτες!  Έχω περάσει τόσα πολλά, και ακόμη δεν έχω πάρει αυτό που μου αξίζει! Μα ποιος νομίζει ότι είναι; Που μπορεί να νομίζει πως γνωρίζει ποιο είναι το καλό μου; Μάλλον, δεν έχει καταλάβει αυτό που πραγματικά είμαι αλλά μια μέρα θα το καταλάβει και θα μετανιώσει! Που είναι ο Θεός να τα δει όλα αυτά έλεγα; Πάει με ξέχασε για πάντα...

Το εγώ, αυτή η πλαστή ταυτότητα που έχουμε δημιουργήσει,  για να ταπεινωθεί χρειάζεται να περάσει μέσα απ’όλα αυτά που νομίζει πως  τον ξεχωρίζουν από τους άλλους. Χρειαζόταν ξανά και ξανά να παρατηρώ όλες αυτές τις σκέψεις που ερχόταν στο νου μου, αλλά με το απλά να τις παρατηρώ και να τις αφήνω εκεί δεν έκανα καμία σημαντική δουλειά. Χρειαζόταν να βρω το θάρρος να τις μοιραστώ, να τις αποδυναμώσω , να τις παραδώσω στο Θεό, να διορθώσει όλο το σύστημα σκέψεων που δούλευε μέσα στο νου μου. Εκεί ντράπηκα, νόμιζα πως οι σκέψεις ήταν δικές μου, και πως εγώ τις έτρεφα. Πάνω απ’όλα είχα ξεχάσει πως εγώ η ίδια ήμουν η αληθινή έκφραση αυτής της Ανώτερης Ενέργειας.

Έτσι, άρχιζα πραγματικά να μετασχηματίζομαι. Συνέδεσα όλες τις εμπειρίες του παρελθόντος με τα βιώματα που είχα εκεί. Κατάλαβα πόσο πολύ έχω στρεβλώσει τον κόσμο που βλέπω μόνο με τις αντιλήψεις μου. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου και προσευχήθηκα για μια νέα όραση, πολύ πέρα από τη συνηθισμένη. Ζήτησα Θαύματα και τα έλαβα.

Πρίν συνδεθώ με οποιονδήποτε έκανα μια νοερή προσευχή λέγοντας πως τίποτα δεν γίνεται τυχαία σε αυτό το σύμπαν. Αν είναι να συναντηθώ με κάποιον αυτό είναι μια Ιερή συνάντηση , που όλα έχουν ετοιμαστεί για να γίνει. Άφηνα τις κρίσεις και τις απόψεις για τον κόσμο έξω απο την συνάντηση που επρόκειτο να γίνει με τον άνθρωπο κοντά μου. Ζητούσα  μέσα μου να τον δώ αληθινά, όπως πραγματικά είναι, όπως ο Θεός τον δημιούργησε.

Κάθε συνάντηση που ξεκινούσε με την δική μου αυτή πρόθεση εξελισσόταν σε κάτι μαγικό. Μια αλληλεπίδραση με γνώμονα την Αγάπη , η χαρά βρισκόταν πάντα εκεί. Η θεραπεία έπαιρνε μέρος όποτε χρειαζόταν στο νου μας και μετουσίωνε όλη την συζήτηση σε υψηλότερα επίπεδα. Ναι, τότε έβλεπα τον Θεό μέσα σε όλους.

Από έναν κόσμος κατάκρισης και ενοχής άρχισα να βαδίζω σε έναν κόσμο αθωότητας και χαράς. Άλλαξε μόνος του; Εγώ άλλαξα, οι σκέψεις μου άλλαξαν, οι συνήθειες μου άλλαξαν. Άνοιξα την καρδιά μου και μοιράστηκα τα δώρα που μου έχουν δοθεί με όλους. Ζήτησα να με δω αληθινά και έτσι τους είδα όλους αληθινά.

Δεν είναι εύκολο πάντα να το θυμάσαι πως εσύ δημιουργείς τη ζωή με τις σκέψεις σου, και με την ενέργεια που βάζεις σε κάθε τι που κάνεις, αλλά αξίζει να είσαι πρόθυμος αυτό να γίνει έτσι. Και να είσαι σίγουρος πως η προθυμία αρκει για να αρχίσει η ενέργεια να κινείται. Χρειάζεται συχνή παρακολούθηση του νου και ανοιχτή καρδιά ,

για όλους και για όλα.. Δεν ξέρουμε που βρίσκεται η ευτυχία μας.

Αλλά ο Ανώτερος Εαυτός μέσα σου γνωρίζει. Ακολούθησε τη χαρά σου και θα την βρείς.

Ακόμη και σήμερα είμαι πρόθυμη  να βλέπω την Θεϊκή υπόσταση μέσα σε όλους. Να βλέπω με μάτια όχι αυτού του κόσμου, με τα μάτια της ψυχής μου. Κάποιες φορές φαίνεται πιο δύσκολο αλλά η εμπειρία της απόλυτης ειρήνης που έχω αποκτήσει μέσα από αυτή μου την επιλογή μου στο παρελθόν, δεν μπορεί να ξεχαστεί. Γίνεται καθημερινά πιο εύκολο, με συνεχής πρακτική εφαρμογή, με απελευθέρωση όλης της ενοχής για τον εαυτό μου όταν δεν το καταφέρνω, υπομονή, και προπάντων καλή διάθεση!

Ο κόσμος μετατρέπεται καταπληκτικά απο έναν κόσμο φόβου, σε έναν κόσμο ευλογίας και ιερότητας. Ο κόσμος υπάρχει και διατηρείται σαν μια ιδέα μέσα στο νού μας.

Αν θα μπορούσα να σου πώ κάτι μέσα απο την εμπειρία μου θα ήταν :

“ Τόλμησε να ζητήσεις κάτι διαφορετικό. Δοκίμασε να ζήσεις αληθινά μέσα απο την αλλαγή του σκεπτικού σου και της συμπεριφοράς σου. Ξεκίνησε απο τον εαυτό σου, δίνοντας ψηλά όλες τις κρίσεις και τις ενοχές. Άρχισε να καθαρίζεις μέσα σου ότι σε μπλοκάρει απο την πρόσβαση σου στον Παράδεισο. Αυτός είναι μόνο μια συνειδησιακή κατάσταση.

Να βλέπεις τον Θεό μέσα σε όλους και σε όλα. Γιατί εσυ ο ίδιος είσαι ένας Θεός. Μια απεριόριστη ,μεγαλειώδης ενέργεια υπάρχει μέσα σου που μπορεί να σηκώσει κάθε αμαρτία και πόνο αυτού του κόσμου που ποτέ υπήρξε.

Να βλέπεις τον Θεό μέσα σε όλους και σε όλα γιατί σου αξίζει να βιώνεις την Χαρά.

 Σου αξίζει να αυτοπραγματωθείς. Γι’αυτό είσαι εδώ..

Μέσα σε μια απέραντη λίστα στόχων ... μην ξεχάσεις τον πιο σημαντικό , Την Αγάπη.”

Με ανυπέρβλητη χαρά και εκτίμηση, Ευλογίες παντού!

Τέλος στις σκέψεις σύγκρισης! Όλοι είμαστε μοναδικοί και ιδιαίτεροι.

Τι θα μπορούσε στ’αλήθεια να μας κάνει να συγκρίνουμε συνεχώς τον εαυτό μας με τους ανθρώπους γύρω μας; Απο που πηγάζει αυτή η αίσθηση του να νιώθουμε καλύτεροι ή χειρότεροι απο τους άλλους?

Θυμάμαι απο νεαρή ηλικία να συγκρίνω τον εαυτό μου, με τους φίλους μου, με τους συντρόφους μου, με τα μέλη της οικογενείας μου, με τους συμμαθητές μου, με τους διάσημους στην tv ,με οποιονδήποτε και οτιδήποτε φαίνονταν να περνά απο το οπτικό μου πεδίο.Τις περισσότερες φορές ασυνείδητα αλλά και κάποιες φορές συνειδητά ,χωρίς όμως να καταλάβαινω πόσο αυτό με αποδυνάμωνε και με έριχνε σε έναν φαύλο κύκλο χαμηλής αυτοεκτίμησης.

 Με τα χρόνια οι συγκρίσεις πάντα γίνονται μεγαλύτερες. Ο στοίβος της ζωής φαίνεται μακρύς, κάποιοι μας προσπερνάνε, και κάποιοι μένουν πίσω μας. Σε οποιαδήποτε περίπτωση τρέχουμε να φτάσουμε, να πιάσουμε, να κατακτήσουμε,να νικήσουμε. Ποιον και τί; Είναι το Ερώτημα.

Τις περισσότερες φορές που συγκρίνουμε, δεν καταλαβαίνουμε πως το κάνουμε. Έχει τόσο πολύ καταγραφεί στο νού μας απο πολύ μικρή ηλικία. Ακούμε τους γονείς μας, τους καθηγητές μας να μας λένε πως ο Κωστάκης είναι πιο καλός μαθητής απο εσένα, και εάν δεν διαβάσεις να γίνεις σαν τον Κωστάκη θα είσαι ένας αποτυχημένος και φτωχός άνθρωπος στην κοινωνία. Σου λέγανε πως η αδερφή σου είναι πιο έξυπνη απο εσένα, και τα «παίρνει» περισσότερο. Στην κοινωνία πάντα οι πλούσιοι έχουν καλύτερη αντιμετώπιση, οι φτωχοί πάντα περιμένουν. Κάποιος έχει τη δυνατότητα να επισκεφτεί έναν γιατρό με δέκαδες μεταπτυχιακά και διδακτορικά απο Ελλάδα και εξωτερικό , και κάποιος άλλος θα χρειαστεί να περιμένει για ώρες ατελείωτες στο θάλαμο ενός νοσοκομείου.

Στις σχέσεις, το αγόρι σου σε παράτησε για μια, κατα την γνώμη σου, πιο όμορφη απο εσένα. Πιο έξυπνη. Η πιο άσχημη. Για μια πιο πλούσια, πιο φτωχή, πιο μορφωμένη η αμόρφωτη. Η λίστα  των χαρακτηριστικών και των επιθέτων είναι τεράστια. Εσύ όμως είσαι πάντα εκεί να προσπαθείς να καλύψεις αυτήν την βαθειά ανασφάλεια που νιώθεις ,με το να συγκρίνεις, επειδή κάποτε πληγώθηκες.

Όλων των ειδών οι φαινομενικά «άδικες συγκρίσεις» στο περιβάλλον αντανακλούν πάντα τον δικό μας νού,και τις συγκρίσεις που ξεκινούν απο μέσα μας.

Η συμπεριφορά της σύγκρισης είναι καμπανάκι.. Οτι χρειάζεται να κοιτάξεις βαθιά μέσα σου. Να παρατηρήσεις , τι σε κάνει να πιστεύεις  ή να σκέφτεσαι πως κάποιος είναι καλύτερος ή χειρότερος απο εσένα; Τι σε κάνει να πιστεύεις πως τα περισσότερα χρήματα θα σε κάνουν περισσότερο ευτυχισμένο ή τα λιγότερα θα σε κάνουν να είσαι δυστυχισμένος;

Ποιός σου λέει οτι η νέα φίλη του πρώην σου, με την επιτυχημένη της καριέρα , με το τέλειο γραμμωμένο της κορμί, με τα συνεχής ταξίδια στα νησιά της Ελλάδας και του εξωτερικού , θα την κάνει να μείνουν για πάντα μαζί και να βιώσουν την Ευτυχία του Παραμυθιού;

Όλοι προσπαθούμε να φτάσουμε κάπου.. ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο είναι αυτός που έχει κοιτάξει βαθιά μέσα του και έχει θυμηθεί Ποιος είναι. Έχει κουραστεί να τρέχει και άκουσε την φωνή μέσα του να του λέει πως δεν υπάρχει πουθενά και κανέναν να φτάσει. Έχει δεί όλους αυτούς που κάνουν συνεχώς κύκλους ,με κάποια φαινομενικά τέρματα ,με το εγώ να στέκεται και να προσφέρει κάποια υλική ικανοποίηση. Να λέει.. τρέχα και άλλο, τρεχα για την επόμενη! Θα είναι μεγαλύτερη, θα νιώσεις τεράστια χαρά και όλοι θα σε ζηλεύουν.

Και εσύ τρέχεις, γιατί το πιστεύεις, γιατί έχεις βιώσει αυτή την μικρή χαρά που σου προσφέρει, γιατί φοβάσαι να σταματήσεις να τρέχεις και απλά να αναρωτηθείς εάν είναι αλήθεια, εάν όντως αυτό θα σε πάει κάπου που θα σε βοηθήσει να νιώθεις συνεχής ικανοποίηση και ειρήνη.

Και αν σταματήσεις? Φοβάσαι φυσικά! Οι άλλοι που τρέχουν τυφλά και σαν τρελοί γυρω σου τον γύρο της επιτυχίας θα σε ποδοπατήσουν , έχουν και ίδιοι κουραστεί , αλλά τα δώρα του εγώ γοητεύουν! Τάζει πιο μεγάλα και πιο λαμπερά..Έλα και άλλο γύρο και  έναν άλλο γύρο σου λέει.. Θα πετύχεις! Θα φτάσεις ψηλά! Θα σε βοηθήσω να τα καταφέρεις , να νιώσεις ευτυχισμένος!

Και εσύ θέλεις να έχεις όλα αυτά που βλέπεις να έχει αποκτήσει ο διπλανός σου, γιατί έχεις κουραστεί απο τον δρόμο και θες και εσύ λίγη απο τη χαρά του. Έρχεται απο μόνος του και σου λέει, κοίτα τι πέτυχα! Εσύ δεν το έχεις, κάνε οτι κάνω να το αποκτήσεις! Να χαρούμε για λίγο και μετά τρέχουμε πάλι...τρέχουμε..ξανατρέχουμε...

Και περνάς μια ζωή σε έναν αγώνα, σε ένα κυνηγητό, στο τρέξιμο.Στη σύγκριση. Στο Και άλλα, κ’άλλα , κ’αλλα.Για να μην είσαι ευτυχισμένος σου λέει, κάτι πρέπει να πετύχεις, πάμε ακόμη μια φορά! Και εσύ εξουθενωμένος.. αλλά τρέχεις ..γιατί φοβάσαι απλά να σταματήσεις και να αναρωτηθείς,που τρέχουν να πάνε όλοι; Τι κερδίζουν; Πόση ευτυχία μου προσφέρει; Μήπως όλα μου έχουν δοθεί;

Μήπως το μόνο που χρειάζεται είναι να κάνω στην άκρη του μαραθωνοδρόμου,και να ακούσω την ψυχή μου να μου μιλά; Μήπως άν χαλαρώσω και απλά κινηθώ προς την κατεύθυνση που η καρδιά μου με καλεί μπορώ να βρώ όλα όσα ποτέ έτρεχα να πετύχω; Μήπως το να σκέφτομαι πως κάποιος είναι πιο μπροστά ή πιο πίσω μου είναι απλά μια ψευδαίσθηση; και το μόνο που έχουμε να καταφέρουμε να θυμηθούμε σε αυτή τη ζωή το Ποιοι πραγματικά είμαστε;

Ο καθένας απο μάς είναι ιδιαίτερος και μοναδικός, μα όχι ξεχωριστός. Όλοι έχουμε κάτι πολύ όμορφο να δώσουμε και να δημιουργήσουμε. Η μορφή του μπορεί να αλλάζει αλλά η φύση του είναι πάντα η ίδια. Το να θεωρούμε πως έχουμε κάτι ξεχωριστό να δώσουμε αυτόματα μας βάζει σε μια συμπεριφορά υποτίμησης ως προς σε αυτά που και οι άλλοι έχουν να προσφέρουν. Αυτό που συμβαίνει είναι πως κάποιοι έχουν καθαρίσει περισσότερο τα σκουπίδια του νού τους και αρχίζουν να δημιουργούν απο αυτό το σημείο μέσα μας που όλα έχουν δοθεί, και κάποιοι άλλοι όχι ακόμη. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν είναι ικανοί, ή πως δεν τους έχει ήδη δοθεί.

Η μεγαλύτερη παγίδα στον δρόμο της αυτογνωσίας είναι πως οι περισσότεροι άνθρωποι συνδέουν αυτήν την χαλάρωση και εμβάθυνση στον  εαυτό τους με την αδράνεια και την παθητικότητα. Σου λένε και άν σταματήσω να τρέχω, και αν σταματήσω να κάνω ότι όλοι ή άλλοι κάνουν τι θα είμαι; Τι θα λένε για μένα οι υπόλοιποι;

Χρειάζεται να θυμόμαστε πως οι μεγαλύτεροι σοφοί της ανθρωπότητας για να ξεφύγουν απο την άγνοια χρειάστηκε να διαχωριστούν απο το κοπάδι ,την μάζα, αλλά όχι να αποκοπούν. Ήταν πάντα εκεί δίπλα τους μετά απο βαθύ πνευματικό αγώνα και ενδοσκόπηση, και βοήθησαν όσους μπορούσαν ,να σπάσουν τις δικές τους αλυσίδες και να βγούν απο το δικό τους σπήλαιο. Δεν ήταν αδρανείς, δεν σταμάτησαν να φροντίζουν το σωμα τους , το σπίτι τους, την οικογένεια τους. Απλά δεν είχαν προσκολλήσεις. Γνώριζαν πολύ καλά την φύση του μεταβλητού. Ήξεραν πως όλα είναι παροδικά, και ήξεραν πως το να φροντίζουν για τα υλικά, φροντίζουν το νού τους. Και πως έτσι αντισταθμούν και ισσορροπούν αυτή την υλική φύση την οποία αντιλαμβανόταν. Αλλα γνώριζαν καλά πως αν αποκτήσουν περισσότερα ή αν έχουν λιγότερα, αυτό δεν τους καθιστά ανάξιους, αλλά ούτε και καλύτερους ή χειρότερους απο τους άλλους συνανθρώπους τους μα και κάθε φύση ζωής γύρω τους.  Δεν φοβήθηκαν, γιατί ήξεραν την αλήθεια μέσα τους, ακόμη και αν τους αποστέρησαν κάτι το υλικό ,γνώριζαν πως η αξία της ψυχής τους ήταν το Αιώνιο.

Οι συγκρισείς λοιπόν είναι ανώφελες, και το κατάλαβα καλά για τον εαυτό μου, όταν άρχισα να μαραζώνω στην προσπάθεια μου να κερδίσω περισσότερα και αφού κατέκρινα τον εαυτό μου ελλιπή με όλα όσα ήδη έχω. Η ευγνωμοσύνη για όσα Είσαι και έχεις είναι ο μόνος δρόμος για να σε κάνει να θυμηθείς την Ειρήνη και την Γαλήνη μέσα σου και όλα τα άλλα να πέσουν στο κενό.Δεν υπάρχει τίποτα έξω απο εσένα που ξέρεις πως αν πολεμήσεις με νύχια και με δόντια, θα αποκτήσεις την ευτυχία που σου χρειάζεται. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν δημιουργείς τίποτα, και μόνο αναρωτιέσαι, προβληματίζεσαι και περιμένεις να το νιώσεις. Απλά ότι δημιουργεις, το κάνεις με Επίγνωση της βαθύτερης σου φύσης, ξέρεις πως η χαρα για ότι κάνεις είναι μαζί σου στον δρόμο, και δεν περιμένεις απλά στο τέρμα για να λάβεις το  δώρο σου. Όλη η ζωή γίνεται χαρά και Ευλογία όταν προχωράς στον διάβα της με την Ενθύμηση της Αληθινής Φύσης μέσα σου.

Γαλήνιος ,χαμογελαστός, γεμάτος ενέργεια ,η φύση σου προσφέρει όλα όσα χρειάζεσαι για να συνεχίσεις να δημιουργείς όπως ακριβώς αυτή επιθυμεί, δεν είσαι ποτέ πια μόνος γιατί έχεις μάθει πια το παιχνίδι του εγώ σε κάθε τέρμα. Με την αλλαγή της Πορείας σου,οι δρόμοι αλλάζουν, το εγώ όλο και λιγότερο εμφανίζεται στο δρόμο σου και σε δωροδοκεί.Μπορεί τα δώρα του να είναι ακόμη μεγαλύτερα για να σε δελεάσει και να σε αποπροσανατολίσει αλλά η Επίγνωση σου ακόμη πιο βαθιά, που δύσκολα παρασύρεσαι, μα και άν αυτό συμβεί, γρήγορα γυρίζεις πίσω. Στην Ειρήνη σου...